B́ĕ bija tòcò thîhè̆b́è dè ajo d́ō, mè acab́ô̆ ca tha b́èhtîb́èd́ô̆gè nu kî ce edithô̆edithè̆gè Stè̆phano d́ŏ dèthèhtègòrè abu nu.
Za hna sò̆hto ò hwă bōhmubicè gībwè d́ŏ cè tòcò ahlò̆mò̄ kî htôtcadè̆cagè lōwa, “Thĭ mègè dè ajo d́ŏ da aphlŭathere abu mĭdîḿî ńò d́ŏ da ami abu nè?” cè d́è̆ lōwa do.
Kîd́ò̆ Ze lenī hwă Zarādo abu Cò d́òŭd́ò̆sa thebĕ dè d́ō, Phŭgido, kî bija anedo tòcò lehtî Cè kî cò d́ò, “Nè mè dè ajo tòcò da aphlŭthere abu nè? Kîd́ò̆ bò̄bwè ila nè aphlŭthere jo bwè?”