26 તી બાય યુનાની આતી, તી સિરીયા ભાગા એને સુરુફિની નાંવા ભાગામાય જોન્માલ યેનલી આતી; એને ચ્યે ઈસુલ વિનાંતી કોઅયી, કા ચ્યે પોહયે માઅને બુતાલ કાડી ટાકે.
એને એઆ, ચ્યા દેશા યોક કનાની બાય યેની એને બોંબલીન આખા લાગી, “ઓ પ્રભુ દાઉદ રાજા કુળા પોહા, માયે ઉપે દયા કોઓ, મા પોહયેલ બુત બોજ દુ:ખ દેહે.”
યા લીદે, નાંય તે યુનાની લોક, નાંય યહૂદી, નાંય સુન્નત કોઅલા, નાંય ગેર યહૂદી, નાંય જંગલી, નાંય પારદેશી, નાંય ગુલામ, નાંય દોણી, યાહા વોચમાય કાયજ ભેદભાવ નાંય હેય, કેવળ બોદાંજ ખ્રિસ્ત હેય એને તો બોદાહામાય હેય.
આમી તુમહામાય કાયજ ભેદભાવ નાંય રિયો, નાંય યહૂદી, નાંય ગેર યહૂદી, નાંય ગુલામ, નાંય સુટા, નાંય માટડો એને નાંય થેએ, કાહાકા તુમા બોદા ઈસુ ખ્રિસ્તામાય યોક હારકે હેય.
એને બોદા સિરીયા વિસ્તારામાય ચ્યા ખોબાર ફેલાય ગીયી, તોવે જ્યા બિમાર આતા, જ્યાહાલ જુદા-જુદા જાત્યા રોગ એને દુ:ખામાય પીડાલા આતા, એને જ્યાહાલ બુત લાગલા એને મિરગ્યે લોખવાવાળે આતેં, એને ચ્યા બોદહાન ચ્યાહાય ચ્યાપાય લેય યેને એને ચ્યાય ચ્યા બોદા દુખ્યાહાલ હારેં કોઅયે.
એને તારાત ચ્યા બારામાય વોનાઈન યોક બાય યેની એને ચ્યા પાગે પોડી ચ્યે પોહોયીલ બુત લાગલો આતો.
તોવે ઈસુવે ચ્યેલ આખ્યાં, “પેલ્લા માન મા કુટુંબ યહૂદીયાહાલ મોદાત કોઅના હેય, પાહાહા પાયને ખાઅના માગના એને કુતરાહાલ ખાવાડના ઠીક નાંય હેય.”