22 લોબ, લુચ્ચાઈ, છેતારના, જુઠા કામ, નિંદા, અભિમાન, ઓકાલ વગારન્યો વાતો,
કાય ઈ ઠીક નાંય હેય કા મા પોયહા મા ઇચ્છા કોઅઇ ખોરચુ? કાય તું ભોલાં ઓરી ચ્યાલ તું તો ખારાબ નોજારે કોઅઇ એઅતહો? બાકી તુલ અદેખાય નાંય લાગા જોજે કાહાકા આંય બીજહાહાટી ઉદાર હેતાંવ?’
યેજપરમાણે તુમા જુવાન માટડાહાંય, તુમાબી વડીલ માટડાહા આધીન રા, તુમા બોદા ને બોદા નમ્રતા થી યોકબીજા સેવા કોઆ, કાહાકા કાદો પવિત્રશાસ્ત્રમાય વાચી હોકહે, “પોરમેહેર અભિમાની લોકહા વિરુદ કોઅહે બાકી તો ચ્યા લોકહાહાટી સદા મોયા કોઅહે જ્યા વિનમ્ર હેય.”
કાહાકા પોરમેહેરા ઇચ્છા ઓહડી હેય, તુમા હારાં કામ કોઆ એટલે તુમા ચ્યા મૂર્ખ લોકહાન તુમહે વિરુદ ગલત દોષ થોવના થી રોકી હોકે જ્યેં પોરમેહેરાલ નાંય જાંએત.
યાથી આમા હર યોક વિરોદાલ, ચ્યા હર યોક મોઠયો-મોઠયો વાતો કોઅનારાલ, જીં પોરમેહેરા જ્ઞાના વિરુદ માથાં ઉઠાવેહે, તોડી પાડજેહે એને હર યોક વાદવિવાદ કોઅનારાલ ખ્રિસ્તા આગના પાળનારો બોનાડી દેજહે.
બાકી તો ડોળો ચોખ્ખો નાંય રોય, તે તો બોદા શરીરમાય આંદારાં ઓરી, યાહાટી જોવે તુમા બુલથી ઈ હુમાજતાહા કા તુમહે મોન ઉજવાડામાય હેય બાકી આસલીમાય આંદારામાય હેય, તે તુમહે આંદારને આંદારાં આસલીમાય બોજ કાળાં હેય.”
ચ્યા મોનામાઅને, ખારાબ વિચાર, વ્યબિચાર, ચોરી, ખૂન, પારકી થેએ,
ઓહડે બોદે પાપ મોનામાઅને બાઆ નિંગતેહે એને માઅહાન મેલાં માઅહું કોઅહે.”