27 એને ચ્યાહાય ઈસુવાલ જાવાબ દેનો કા, “આમા નાંય જાંઆજે કા યોહાનાલ લોકહાન બાપતિસ્મા દાંહાટી કુંયે દોવાડલો” તોવે ઈસુય ચ્યાહાન આખ્યાં, તે “આંયબી તુમહાન નાંય જાવાબ દાંઉ કા, ઈ કામ આંય કોઅહા ઓદિકારાકોય કોઅહુ.”
બાકી જીં હારી ખોબાર આમા પ્રચાર કોઅજેહે તી દોબલી હેય, તે ઈ નાશ ઓઅનારાહા હાટીબી દોબલી હેય.
કાહાકા ચ્યાહાય પોરમેહેરા બોદા જ્ઞાનાલ નોકામ્યા હોમજ્યા, તે પોરમેહેરાયબી ચ્યાહાન ખારાબ કામે કોઅરાહાટી ચ્યાહાન ચ્યાહા નોકામ્યા મોના ઇચ્છા પરમાણે છોડી દેના, કા ચ્યા ખારાબ કામે કોએ.
ચ્યે માઅહે ચ્યાહાન આખ્યાં, “એરે ઈ તે, નોવાયે વાત હેય કા એલે માન દેખતો કોઅયો તેરુંબી તુમા નાંય જાંઅતાહા કા તો કેછને હેય.
એને હાકાળ્યે સમયે આખતાહા, આજુ તોફાન યી, કાહાકા આકાશ લાલ એને દુકાળા હેય, તુમા આકાશા યે ચિન્હ એઇન ભેદ આખતાહા, બાકી સમાયા ચિન્હહા ભેદ કાહાનાય આખી હોકે?
પોરૂષી લોકહા પાયને દુઉ રા, એલા આંદળા વાટ દેખાડનારા હેતા, જોવે આંદળા આંદળાલ લેય જાય તોવે બેની ખાડામાય પોડી.
એને જોવે આમા માઅહા એહેરે આખહુ તોવે કાય ઓઅઇ? ચ્યા યા હારકો જાવાબ નાંય દેય કાહાકા ચ્યા લોકહાથી બિઅતા આતા, જ્યા ઈ માનતા આતા કા, યોહાન પોરમેહેરા પાયને યોક હાચ્ચો ભવિષ્યવક્તા આતો.
“તુમા યા દાખલા કોય કાય હોમાજતાહા? યોક માઅહા બેન પોહા આતા ચ્યે મોઠા પોહાલ જાયને આખ્યાં, ‘મા પોહા આજે દારાખા વાડયેમાય કામ કોઅજે.’