24 તોવે શિષ્યહાય ચ્યાપાય જાયને જાગાડયો, એને આખ્યાં, “પ્રભુ! પ્રભુ! આપા બુડી જાનારા હેય” તોવે ઉઠીન ચ્યા તોફાની વારાલ એને પાઅયા લાફહાલ દોમકાડયા તોવે તી બોદા થોબી ગીયા, એને શાંત ઓઈ ગીયા.
ઈસુવે ચ્યે પાહે ઉબો રોયન જોરાલ દોમકાડયા એને ચ્ચે જોરાં તારાતુજ ઉતી ગીયા એને તી તારાત ઉઠીન ઈસુ એને ચ્યા શિષ્યહા ગાવાર ચાકરી કોઅતી લાગી.
સિમોનાય ચ્ચાલ આખ્યાં, “ઓ ગુરુજી, આમહાય આખી રાત મેહનાત કોઅયીહી બાકી કાયજ નાંય દોઅયા; તેબી તું આખતોહો તે આંય જાળ ટાકહી”.
બાકી જોરમાય વારો યેતો દેખીન તો બિઇ ગીયો, એને જોવે તો બુડતો લાગ્યો તોવે બોંબલીન આખ્યાં, “ઓ પ્રભુ, માન બોચાવ.”
તોવે ચ્યાપાય યેઇન ચ્યાલ જાગાડયો એને આખ્યાં, “ઓ પ્રભુ, આમહાન બોચાવ, આપા બુડી જાં કોઅજેહે.”
તોવે શિષ્યહાય ઈસુલ જાગાડીન આખ્યાં. તોવે ચ્ચાય ઉઠીન વારાલ દોમકાડયા, એને લાફાહાન આખ્યાં “ઠાવકો રો એને શાંત ઓઅઇ જો” તોવે વારો બોંદ પોડયો એને દોરિયામાય મોઠી શાંતી ઓઅઇ ગિઇ.
તોવે ઈસુવે ચ્યા બુતાલ દોમકાડીન આખ્યાં, ઠાવકોજ રો, એને ચ્યામાઅને બાઆ નિંગી જો, તોવે બુત ચ્યાલ વોચમાય પાડી ટાકીન ચ્યા નુકસાન કોઅયા વોગાર ચ્યામાઅને નિંગી ગીયો.
તોવે ઈસુવે શિષ્યહાન આખ્યાં, “તુમહે બોરહો કેછ આતો?” બાકી ચ્યા ગાબરાય ગીયા એને નોવાય પામીન યોકબિજાલ આખા લાગ્યા, “ઓ કું હેય, જો તોફાન એને દોરિયા પાઅયાલ બી તો આગના કોઅહે, એને તી ચ્યા માનતેહેં?”