38 એને ચ્યા પાગહાપાય, પાછાડી ઉબી રોયન રોડતી ઈસુ પાગહાલ આહાંવાહાં કોય બીજવી કાડયા, એને ચ્યે ટોલપ્યે કિહહા કોઇન નુંહરા લાગી એને ચ્યા પાગહાલ પાછા-પાછા ચૂમીને ઈસુ પાગહાવોય અત્તાર લાવ્યાં.
આપહે પાપહાહાટી દુઃખી ઓઆ, એને શોક કોઆ, એને રોડા, તુમહે ઓહના રોડનામાય એને તુમહે આનંદ નિરાશામાય બદલાય જાય.
ધન્ય હેય તુમા, જ્યેં બુખે હેય, કાહાકા તુમા દારાયન મોરસાય જાહા. ધન્ય હેય તુમા, જ્યા આમી રોડતાહા, કાહાકા તુમા ઓહાહા.
ધન્ય હેય જ્યેં, શોક કોઅતેહે, કાહાકા પોરમેહેર ચ્યાહાન ઈંમાત દેઅરી.
એને તોવે પિત્તર ચ્યા પોતે દુ:ખાલ તાબામાંય નાંય કોઇ હોક્યો એને તો હુંઅકા ટાકીન રોડાં લાગ્યો.
ચ્યા ગાવામાઅને યોક પાપી બાઈ ઈ જાઇન કા ઈસુ યોક પોરૂષીયાહી ખાં બોઠો, ઓલહામાય તી બાય સંગેમરમર દોગડા બોનાવલી યોક બાટલીમાય મોઅગાં અત્તાર લેય યેની.
ઈ દેખીન, જ્યેં પોરૂષીય ઈસુલ ખાં હાદ્યેલ, તો મોનામાય વિચાર કોઅરા લાગ્યો, “જો ઓ ભવિષ્યવક્તો રોતો તે જાંઆઈ જાતો કા ઈ જીં ચ્યાલ આથ લાવી, રીયહી તી કું એને કોહડી બાય હેય, કાહાકા તી તે પાપી બાય આતી.”
ઈ તીજ મરિયમ આતી, જ્યેય પાછે પ્રભુ પાગહાવોય મોઅગાં સુગંદી અત્તાર ચોપડીન ચ્યા પાગ પોતે કિહહા કોઇન નુંહયા, ચ્યે બાહા લાજરસ બિમાર આતો.