24 જોવે યોહાના પાયને દોવાડલા લોક તાઅને જાતા રિયા, તોવે ઈસુ યોહાના બારામાય લોકહાન આખતો લાગ્યો કા, તુમા ઉજાડ જાગામાય કાય એરાહાટી ગીઅલે? કાય વારાકોય આલનારા બુરળ્યા?
યાહાટી આમીને આમહાય વાયહાના પાહા હારકે વેવહાર નાંય કોઅરા જોજે, એને આમહાય કોદહીબી છેતારનારા લોકહા જુઠા શિક્ષણામાય નાંય ફસાયા જોજે જી હાચ્ચી લાગહે. જેહેકેન લાફા ઉડીલ આગાડી-પાછાડી ડેકલેહે એને વારો એહે-તેહે ફેરવેહે.
એને જોવે હન્ના એને કાયફાસ મહાયાજક આતા, ચ્યે સમાયે પોરમેહેરા વચન ઉજાડ જાગામાય જખરિયા પોહો યોહાનાલ મિળ્યાં.
એને તો બાળાક યોહાન, મોઠો ઓઅતો ગીયો એને આત્મામાય બળવાન ઓઅતો ગીયો એને તો ઈસરાયેલ લોકહાવોચમાય હિકાડના દિહા લોગુ ઉજાડ જાગામાય રિયો.
યાહાટી ઓ મા પ્રિય વિસ્વાસી બાહા એને બોઅયેહેય, તુમા પેલ્લેથીજ જાંઅતાહા કા યો વાતો ઓઅરી, યાહાટી, હાચવીન રોજા, કાહાકા જ્યા લોક નિયમાહાલ નાંય માનેત ચ્યે તુમહાન જુઠા બોલીન તુમહાન બોટકાડી નાંય દેય. તે તુમા ચ્યાવોય સંદેહ કોઅના ચાલુ કોઅય દાહા, જ્યાવોય તુમહાય યોક સમય મજબુતથી બોરહો કોઅલો આતો.
યા જુઠા માસ્તાર ચ્યા પાઅયા જરહા હારકા નોકામ્યા હેતા, જ્યા ઉખાય ચુકલા હેતા. ચ્યા વાદળાં હારકા નિરાશા જનક એને નોકામ્યે હેય, જ્યાહાન જોરથી યેનારો વારો ઉડવી લેય જાહાય યા પેલ્લા કા પાઆઈ પોડી હોકે. પોરમેહેરે ચ્યાહાટી યોક જાગો તિયાર કોઅયહો, જો પુરીરીતેથી આંદારાવાળો હેય.
યોહાને આખ્યાં, “જેહેકોય યશાયા ભવિષ્યવક્તાયેબી લોખ્યહાં, ‘ઉજાડ જાગામાય યોહાન બોંબલીન આખહે કા પ્રભુ યેયના વાટ હિદી કોઆ.’”
એને ધન્ય હેય જીં, માયેવોય શંકા નાંય કોએ.”
તે તુમા કાય એરા ગીઅલે? કાય મોઅગેં ફાડકે પોવલા લોકહાન કા? એઆ, એને સુખમાય જીવનારા, ચ્યા રાજમેહેલામાય રોતહા.