52 તોવે ચ્યે ચ્યા પાગે પોડીન મોઠા આનંદથી યેરૂસાલેમ શેહેરામાય પાછે ફિરી ગીયે.
તોવે, ઈસુ ચ્યેહેન મિળ્યો એને આખ્યાં, “સુખી રા” એને ચ્યેહેય ચ્યા પાહી જાયને એને ચ્યા પાગ દોઇન ચ્યા પાગે પોડયો.
યેજપરમાણે તુમાબી આમી દુઃખામાય હેય, બાકી આંય તુમહાન પાછો મીળહી એને તુમા આનંદિત ઓઈ જાહા એને તુમહે આનંદ કાદો તુમહે વોયને પેચકી નાંય લી.
તુમહાય ઈસુલ કોદહી નાંય દેખ્યોહો, બાકી તેરુ ચ્યાલ તુમા પ્રેમ કોઅતાહા. તુમા ચ્યાલ આમીબી નાંય એએ. બાકી તેરુંબી તુમા ચ્યાવોય બોરહો થોવતાહા. યાહાટી, તુમા આનંદ એને મહિમાથી બોજ ખુશ ઓઆ જ્યાલ શબ્દામાય વર્ણન નાંય કોઅલા જાય હોકે.
થોમાય જાવાબ દેનો, “ઓ મા પ્રભુ, ઓ મા પોરમેહેર.”
તુમા વોનાયા કા માયે તુમહાન કાય આખ્યાં, આંય જાય રિયહો એને પાછો તુમહેપાય યેતહાવ જોવે તુમા માન પ્રેમ કોઅતા, તોવે તુમા યે વાતોકોય ખુશ ઓઅતા, કા આંય આબહાપાય જાતહાવ કાહાકા આબહો મા કોઅતા મોઠો હેય.
ચ્યાહાય ચ્યા દર્શન કોઇન ચ્યાલ ભક્તિ કોઅયી, બાકી કાદા કાદાલ શંકા ઓઅયી કા તો હાચ્ચોજ જીવતો ઓઅઇ ગીયહો.
બાકી તેરુંબી આંય તુમહાન હાચ્ચાં આખતાહાવ, કા મા જાઅના તુમહેહાટી હારાં હેય, કાહાકા જો આંય નાંય જાંઉ, તોવે મોદાત્યો તુમહેપાય નાંય યી, બાકી જોવે આંય જાહીં, તોવે ચ્યાલ તુમહેપાય આંય દોવાડીહી.
એને ચ્યાહાન બોરકાત દેતાજ તો ચ્યાહાપાઅને જાતો રિયો, એને હોરગામાય લેવાય ગીયો.
એને ચ્યા કાયામ દેવાળામાય યેયન પોરમેહેરા સ્તુતિ કોઅયા કોય.
જોવે બેન માટડા જાતા રિયા તોવે શિષ્ય જૈતુન નાંવા ડોગાવોયને જો યેરૂસાલેમ શેહેરા ઇહને યોક કિલોમીટર દુઉ હેય, યેરૂસાલેમ શેહેરામાય પાછા યેના.