21 બાકી આમી કેહેકેન દેખતો જાયો, તીં આમા નાંય જાંઆજે, એને નાંય ઈ જાંઆજે, કા કુંયે ચ્ચા ડોળા ઉગડાવ્યા, ચ્યાલુજ પુછી લા, તો પોતા બારામાય પોતેજ આખી દેઅરી.”
ચ્યા આયહે આબહે જાવાબ દેનો કા, “આમા જાંઅજેહે કા ઓ આમહે પોહો હેય, એને આંદળો જોનમ્યો.
યો વાતો ચ્યા આયહે આબહાય યાહાટી આખ્યો, કાહાકા ચ્યાહાન યહૂદી આગેવાનહા દાક આતી, કાહાકા યહૂદી આગેવાનહાય નોક્કી કોઅયેલ કા, જીં માઅહું ઈસુવોય બોરહો કોએ કા તો ખ્રિસ્ત હેય, ચ્યાલ સોબાયે ઠિકાણા માઅને કાડી દેવામાય યેય.
ચ્યાહાટી ચ્યા આયહે આબહાય આખ્યાં કા, “તો આખી હોકહે ઓલો મોઠો હેય, ચ્યાલુજ પુછી લા.”
તાં યોક બાઈય જ્યેં બાર વોરહાથી લોય પોડના બિમારી આતી, એને ચ્યેય ચ્યે બોદી મિલકાત વૈદયાહા પાય ખોરચી કાડયેલ, તેરુંબી ચ્યે બિમારી હારી નાંય જાયેલ.
તાં યોક માઅહું આતા તો આડાત્રી વોરહાપાઅને બિમાર આતા.
તોવે ચ્યા ચ્યાલ પુછા લાગ્યા, “તુલ તો નોજાર કેહેકેન મિળી ગીયી?”
તાં ચ્યાલ એનિયાસ નાંવા લખવા રોગી માઅહું મિળ્યો, જો આઠ વોરહાથી ખાટલે પોડી રોઅલો આતો.