10 તોવે ચ્યા ચ્યાલ પુછા લાગ્યા, “તુલ તો નોજાર કેહેકેન મિળી ગીયી?”
આમી કાદાં માન એહેકેન પુછે, “પોરમેહેર મોઅલાહાન કેહેકેન જીવતો કોઅરી? ચ્ચાહા શરીર કેહેકેન જીવતા ઓરી?”
તોવે ચ્યાહાય ચ્યાલ પાછા પુછ્યાં, “તુલ ચ્યે કાય કોઅયા? તુલ કેહેકેન દેખતો કોઅયો?
બાકી આમી કેહેકેન દેખતો જાયો, તીં આમા નાંય જાંઆજે, એને નાંય ઈ જાંઆજે, કા કુંયે ચ્ચા ડોળા ઉગડાવ્યા, ચ્યાલુજ પુછી લા, તો પોતા બારામાય પોતેજ આખી દેઅરી.”
તોવે પોરૂષીયાહાય બી ચ્યાલ પુછ્યાં, “તુલ તો નોજાર કેહેકેન મિળી ગીયી? ચ્યાય ચ્યાહાન આખ્યાં ચ્યાય ડોળાહાવોય કાદુ લાવ્યો, એને માયે દોવી લેદા, એને આંય આમી એઅતાહાવ.”
નિકોદેમુસે ચ્યાલ પુછ્યાં, “ઈ કેહેકેન શક્ય હેય?”
એને તો ખેડુત રાતી-રાતી હુવેહે ને દિહા-દિહા કામ કોઅહે, તાંઉ બિયારો ઉદીન વોદી જાહે, બાકી ચ્યાલ ખોબાર નાંય કા ઈ કેહેકેન વોદ્યાં.
યો વાતો જાયો પાછે ઈસુ ગાલીલ દોરિયા એટલે તીબીરીયાસ દોરિયા ચ્યેમેરે ગીયો.
તોવે કોલાહાક લોક આખે, “ઓ તોજ હેય,” બિજા આખે “નાંય, બાકી ચ્યા રોકો હેય” બાકી ચ્યે આખ્યાં, “આંય તોજ હેતાઉ.”
ચ્યાય જાવાબ દેનો, “ઈસુ નાંવા યોક માઅહે કાદુ મોગલ્યો એને મા ડોળાહાવોય ચોપડયો, એને ચ્યે માન આખ્યાં, શિલોહ કુંડ માય જાયન મું દોવી લે, તોવે આંય ગીયો એને દોવ્યા પાછે એઅતો લાગ્યો.”