47 તોવે પોરૂષીયાહાય જાવાબ દેનો, “કાય તુમાબી છેતારાય ગીયહા?
એને લોકહા ટોળામાય ચ્યા બારામાય દૂરે-દૂરે બોજ વાતો કોઅયો, કોલહાક લોક આખતા આતા, “તો હારો માઅહું હેય” એને કોલહાક આખતા આતા, “નાંય, તો લોકહાન છેતરેહે.”
માનપાન, એને અપમાન, વાહવા એને નિંદા, ઈ બોદા આમહાન મિળ્યાં, આમહાન કપટી ગોણ્યા, બાકી આમા હાચ્ચાં બોલજેહે.
ચ્યાહાય આખ્યાં “ઓ માલિક, આમહાન યાદ હેય, કા એલો ઠોગ આજુ જીવતો આતો તોવેજ ચ્યે એહેકેન આખ્યેલ કા આંય મા મોઅના તીન દિહા પાછે, પાછો જીવી ઉઠહી.
ઈસુવે ચ્યાહાન જાવાબ દેનો, તુમા પોરમેહેરા આગના પાળના છોડી દેતહા કા “તુમા તુમહે રીવાજેકોય કામ કોઅઇ હોકે.