28 તોવે ઈસુવે દેવાળામાય હિકાડતા મોઠેરે બોંબલીન આખ્યાં, “તુમા માન વોળાખતાહા એને ઈ બી જાંઅતાહા કા આંય કેછને હેતાઉ. બાકી આંય પોતા કોઓઇ નાંય યેનહો, બાકી જ્યેં માન દોવાડયોહો તો હાચ્ચો હેય ચ્યાલ તુમા નાંય વોળખે.
ઈસુય ચ્યાહાન આખ્યાં, જો પોરમેહેર તુમહે આબહો રોતો, તોવે તુમા માયેવોય પ્રેમ કોઅતા, કાહાકા આંય પોરમેહેરાપાઅને યેનહો, આંય પોતા કોઇન નાંય યેનહો, બાકી પોરમેહેરાય માન દોવાડયોહો.
ચ્યાહાય ચ્યાલ પુછ્યાં, “તો આબહો કેછ હેય?” ઈસુવે જાવાબ દેનો, “નાંય તુમા માન વોળખે એને નાંય મા આબહાલ, જો તુમા માન વોળખે તોવે મા આબહાલ બી વોળાખતા.”
તુમહે બારામાય માન બોજ કાય આખના એને ન્યાય કોઅના હેય બાકી માન જ્યેં દોવાડયો, તો હાચ્ચો હેય, એને જીં આંય ચ્યાથી વોનાયોહો, તીંજ આંય દુનિયા લોકહાન આખતાહાવ.”
ઈસુવે ચ્ચાહાન જાવાબ દેયન આખ્યાં, “જો આંય પોતે મા બારામાય સાક્ષી દાહાંવ, તેરુંબી મા સાક્ષી હાચ્ચી હેય, કાહાકા આંય જાંઅતાહાંવ, કા આંય કેછને યેતહાવ એને કેછ જાતહાવ? બાકી તુમહાન ખોબાર નાંય હેય, કા આંય કેછને યેનહો એને કેછ જાતહાવ.
એને અનંતજીવન ઈ હેય, કા ચ્યા તુલ યોકુજ હાચ્ચો પોરમેહેરાલ, એને ઈસુ ખ્રિસ્તાલ જ્યાલ તુયે દોવાડયોહો, જાંએ.
કાહાકા માયે મા પોતા ઓદિકારા કોઇન વાત નાંય કોઅયી, બાકી પોરમેહેર આબહે જ્યેં માન દોવાડયોહો ચ્યાય માન આગના દેનહી, કા આંય કાય આખું એને કેહેકેન આખું?
આંય મા આબહા ઓદિકારાહાતે યેનહો, એને તુમા માન નાંય સ્વીકાર કોએ, બાકી જોવે બિજો કાદો પોતા ઓદિકારાકોય યેય તોવે ચ્યાલ તુમા સ્વીકાર કોઇ લાહા.
મા આબહે માન બોદો ઓદિકાર દેય દેનહો, એને આબા સિવાય કાદો પાહાલ નાંય જાંઆય, તેહેકોયજ પાહા સિવાય કાદો આબહાલ નાંય જાંઆય, એને જ્યા લોકહાન આંય, પોહો નિવાડતાહાવ, ચ્યા લોક આબહાલ જાઅરી.
જીં કાદાં પોરમેહેરા પોહાવોય બોરહો કોઅહે, તી નોક્કીજ જાંઅહે કા પોરમેહેરાય જીં આખ્યાહા તી હાચ્ચાં હેય. જીં કાદાં પોરમેહેરાવોય બોરહો નાંય કોએ, તી પોરમેહેરાલ જુઠા ઠોરવેહે, કાહાકા ચ્યે સાક્ષીવોય બોરહો નાંય કોએત, જીં પોરમેહેરાય પોતાના પાહા બારામાય દેનલી હેય.
યાહાટી યા યે બેન વાતહે લીદે એટલે ચ્યા વાયદા એને કસમ જ્યાહા બારામાય પોરમેહેર કોદહી જુઠો નાંય ઠોરી હોકે. યાહાટી આપા જ્યા પોરમેહેરાપાય સુરક્ષા મેળવાહાટી યેનહે એને જીં આશા ચ્યાય આપહાન દેનહી, આમા ચ્યેલ મેળવી રાખતા વોદારે દિલાસો મિળ્યહો.
તોવે ચ્યે પોરમેહેરાઆરે સાદા રાંહાટી આશા કોઅતેહે, કાહાકા પોરમેહેરાય, જો કોદહી જુઠા નાંય બોલે, ચ્યાય ઈ દુનિયા બોનાવા પેલ્લા વાયદો કોઅયો કા ચ્યા લોક અનંતજીવન જીવતા રોય.
યાહાટી કા પોરમેહેરે આખ્યાં, “આંદારામાઅને ઉજવાડો ચમકે,” એને પોરમેહેરે ઉજવાડા હારકા આમે રુદયામાય હોમાજ દેની, એટલે આમા પોરમેહેરા મહિમાયેલ એઇ હોકજે, જીં ઈસુ ખ્રિસ્તમાય દેખાયેહે.
પોરમેહેરા હાચ્ચાયે કસમ માયે તુમહાન જો સંદેશ દેનો, ચ્યામાય “હાં” ને મતલબ હાં એને “નાંય” ને મતલબ નાંય ઓઅહે.
નાંય, કોવેજ નાંય, ભલે બોદા લોક જુઠા નિંગ્યા, બાકી પોરમેહેર સાદા હાચ્ચો બોલહે, જેહેકેન પવિત્રશાસ્ત્રમાય પોરમેહેરા બારામાય લોખલાં હેય, તી વચન તુલ ન્યાયી ઠોરવેહે, એને જોવે તો ન્યાય ઓઅહે તોવે તું વિજય ઓઅતોહો.
કાહાકા ચ્યાહાય પોરમેહેરા બોદા જ્ઞાનાલ નોકામ્યા હોમજ્યા, તે પોરમેહેરાયબી ચ્યાહાન ખારાબ કામે કોઅરાહાટી ચ્યાહાન ચ્યાહા નોકામ્યા મોના ઇચ્છા પરમાણે છોડી દેના, કા ચ્યા ખારાબ કામે કોએ.
કાહાકા આંય ફિઅત્યે વેળે તુમહે પૂજા કોઅના વાનાહાલ આંય એઅતો આતો, તોવે માયે યોક ઓહડી વેદિબી દેખી, જ્યેવોય લોખલાં આતા, ઓજાણ્યા દેવાહાટી, યાહાટી જ્યા તુમા જાંઅયા વોગાર આરાધના કોઅતાહા, આંય તુમહાન ચ્યા બારામાય હારી ખોબાર આખતાહાવ.
ઓ ધાર્મિક આબા, દુનિયા લોકહાય તુલ નાંય જાંઆયો, બાકી માયે તુલ જાંઆયો, એને મા શિષ્યહાય બી જાંઆયો કા તુયેજ માન દોવાડયોહો.
એને ઈ ચ્યા યાહાટી કોઅરી, કાહાકા ચ્યાહાય આબહાલ નાંય જાંઅયા એને માન બી નાંય જાંઅયા.
આંય તેહેકેજ કોઅતાહાંવ જેહેકેન આબહે માન આગના દેનહી, યાહાટી કા દુનિયા લોકહાન ખોબાર પોડે કા આંય આબહાવોય પ્રેમ કોઅતાહાંવ, ઉઠા, આપા ઇહિને જાતા.
આંય આબહામાય હેતાઉ એને માંયેમાય આબહો હેય, કાય તું યે વાતવોય બોરહો નાંય કોઆ? જીં વાત આંય તુમહાન આખતાહાવ, મા પોતા ઓદિકારા કોઇન નાંય આખતાહાવ, બાકી આબહો માંયેમાય રોયન તીંજ કામ કોઅહે જીં તો કોઅરા માગહે.
જોવે આંય આખહુ, આંય પોરમેહેરા પોહો હેય, તોવે તુમા માન કાહા આખતાહા, કા તું નિંદા કોઅતોહો, આંય તોજ હેય, જ્યાલ આબહે આલાગ કોઅયો એને દુનિયામાય દોવાડયો.
એને જોવે આંય ન્યાય કોઉ બી, તે મા ન્યાય હાચ્ચો હેય, કાહાકા આંય યોખલો નાંય હેતાઉ, બાકી આંય પોરમેહેર આબહા આરે હેતાંવ, જ્યેં માન દોવાડયોહો.
બાકી યોક બિજો હેય તો મા સાક્ષી દેહે, એને આંય જાઅતાહુ કા મા બારામાય તો જીં સાક્ષી દેહે, તી હાચ્ચી હેય.
બાકી જીં માઅહું ચ્યા સાક્ષી માનહે તો સાબિત કોઅહે કા, પોરમેહેર હાચ્ચો હેય.
તો રાતી ઈસુવાપાય યેનો, એને ચ્યાલ આખ્યાં કા, “ઓ ગુરુજી, આમહાન ખોબાર હેય કા, પોરમેહેરાય તુલ આમહાન હિકાડાંહાટી દોવાડલો હેય, કાહાકા જ્યા ચમત્કાર તું કોઅતોહો, જોવે પોરમેહેર ચ્યાઆરે નાંય રોય તોવે ચ્યા ચમત્કાર કાદાં માઅહું નાંય દેખાડી હોકે.”
નતનએલે ફિલિપાલ પુછ્યાં, “કાય કાદી હારી વસ્તુ બી નાજરેત ગાવામાઅને નિંગી હોકતી હેય કા?” ફિલીપાય નતનએલાલ જવાબ દેનો, “તું યેઇન એઈલે.”
મા આબહે માન બોદો ઓદિકાર દેય દેનહો, એને આબા સિવાય કાદો પાહાલ નાંય જાંએ, તેહેકેન પાહા સિવાય કાદો આબહાલ નાંય જાંએ, એને જ્યા લોકહાન આંય, પોહો નિવડે, ચ્યા લોક આબહાલ જાઅરી.”
ચ્યાહાઆરે ઉતીન તો નાજરેત યેનો એને ચ્યાહા તાબે રિયો ચ્યા આયહે યો બોદ્યો વાતો મોનામાય રાખ્યો.
જોવે યોસેફ એને મરિયમ નિયમશાસ્ત્રા પરમાણે જીં કાય કોઅના આતા તી બોદા પુરાં કોઇન પાછે ચ્યા ગાલીલ ભાગામાય ચ્યાહા વોતની ગાંવ નાજરેત પાય વોળી ગીયે.
કા આજે બેથલેહેમ ગાવામાય મતલબ દાઉદ રાજા ગાવામાય તુમહાન તારણારો જોનમ્યોહો, તોજ ખ્રિસ્ત પ્રભુ હેય.
યોસેફ દાઉદા કુળામાઅને એને કુટુંબમાઅને આતો ચ્યાહાટી ગાલીલ ભાગા નાજરેત ગાવામાઅને યહૂદીયા વિસ્તારમાય દાઉદ રાજા શેહેર બેથલેહેમમાય ગીયો.
એને તો નાસરેત ગાવામાય જાયને રિયો, કાહાકા તીં વચન પુરાં ઓઅઇ, જીં ભવિષ્યવક્તાહાથી ઈસુ બારામાય આખવામાય યેનલા “તો નાજરેત ગાવા આખાયી.”
એને સણા આરદા દિહી પારવાઈ ગીયા તોવે ઈસુ દેવાળામાય જાયને હિકાડતો લાગ્યો.
ઈસુવે ચ્યાહાન આખ્યાં, “કાય તુમા માન ડાખૂ હોમજીન દોઓરાં હાટી તારવાય એને ડેંગારા લેઈને યેનાહા કા? એને આયતે દિને દેવાળામાય તુમહેઆરે રોઇન હિકાડૂ, તેરુ તુમાહાય માન નાંય દોઅયેલ.
એને ચ્યાહાય આખ્યાં, “ઓ યોસેફા પોહો ઈસુ હેય કા નાંય, ચ્યા આયહે-આબહાલ આપા વોળાખજેહે? તોવે તો એહેકેન કાહા આખહે કા આંય હોરગામાઅને યેનહો?”
આમા જાંઅજેહે કા પોરમેહેરે મૂસાઆરે વાતો કોઅયો બાકી ઓ કેછને હેય તીં આમહાન ખોબાર નાંય.”