39 એને માન દોવાડનારા મોરજી ઈ હેય કા, ચ્યે માન બોદા કાય દેનહા, ચ્યામાઅને કાયબી ટાકાય નાંય, બાકી છેલ્લે દિહી આંય જીવતો કોઉ.
જોવે આંય ચ્ચાહા આરે આતો, તો માયે તો સામર્થ્યા નાવાકોય, જીં નાંવ તુયે માન દેનલા હેય, ચ્યાહાન હાચવી રાખ્યાં, એને માયે ચ્ચાહાન હાચવ્યા એને જ્યા ટાકાય જાયના નક્કી આતા, ચ્ચાલ છોડીન ચ્યામાઅને કાદોજ નાંય ખોવાયો, તોવે પવિત્રશાસ્ત્રામાય જીં લોખલાં આતા તી પુરાં ઓએ.
કા ઈજ મા આબહા મોરજી હેય, કા જીં માઅહું પોહાલ એએ એને ચ્યાવોય બોરહો કોએ તો અનંતજીવન મિળવે, એને ચ્યાલ આંય છેલ્લે દિહે જીવતો ઉઠાડીહી.”
એહેકેન યાહાટી જાયા, કા ઈસુવે જીં પેલ્લા આખલા આતા તી હાચ્ચાં ઓએ, “જ્યાહાન તુયે માન દેના, ચ્યાહામાઅને કાદા યોકાલબી નાંય ટાક્યો.”
બાકી જીં માઅહું મા શરીર ખાહે, એને મા લોય પીઅરી, ચ્યાલ અનંતજીવન મિળી ગીયહા એને ચ્યાલ આંય છેલ્લે દિહે પાછો જીવતો કોઅહી.
કાદો માયેપાંય નાંય યેય હોકે, જાવ લોગુ આબહો, જ્યાંય માન દોવાડયો, ચ્યાલ મા એછે ખેચી નાંય લેય, એને આંય છેલ્લે દિહે પાછો જીવતો કોઅહી.
આબહે માન જ્યા લોક દેનહા, ચ્યા બોદા માયેપાંય યી, એને જીં માઅહું માયેપાંય યી ચ્યાલ આંય નાંય કાડહીં.
ઈ પત્ર આંય યહૂદા પાઅને હેય, આંય ઈસુ ખ્રિસ્તા યોક સેવાક એને યાકૂબા હાનો બાહા હેતાંવ, એને આંય ચ્યા લોકહાન લોખી રિયહો, જ્યાહાન પોરમેહેરે આમહે પોરમેહેર આબહો તુમહાન પ્રેમ કોઅહે, એને તુમહાન ઈસુ ખ્રિસ્તાથી હાંબાળી રાખહે.
એને જો પોરમેહેરા આત્મા જ્યાંય ઈસુલ મોઅલા માઅરે જીવાડયો, તુમહેમાય વાસ કોઅહે, જ્યાંય ખ્રિસ્તાલ મોઅલા માઅને જિવાડયોહો, તો તુમહે નાશમાન શરીરાલ બી પોતા આત્માકોય જો તુમહેમાય વાસ કોઅહે જીવાડી.
“તોવે ઈસુવે આખ્યાં, તુમા ગેટહા યોક હાના ટોળા હારકે હેય, યાહાટી કોઅયેહેબી વાતે તુમા બીયહા મા, કાહાકા પોરમેહેર આબાલ ઈ ગોમ્યા, કા તુમહાન રાજ્ય દી.
યાહાટી તુમહે હોરગ્યા આબહા એહેકેન મોરજી નાંય હેય, કા યા વાહાનાહા માઅને યોકબી નાશ ઓઅઇ જાય.”
તુમહે ઈસુવોય બોરહા લીદે, પોરમેહેર તુમહાન પોતાના સામર્થ્યા થી હારેરીતે હાંબાળ રાખી રિયહો, જાવ લોગુ તુમા પુરાં તારણ નાંય મેળવી લેય જીં ઈસુ ખ્રિસ્તા પાછા યેઅના દિહી દેખાડાહાટી તિયાર હેય.
જીં માઅહું મા નાકાર કોઅહે એને મા વાત સ્વીકાર નાંય કોએ, ચ્યાલ ડોંડ દેનારો તો યોક હેય, મતલબ જીં વાત માયે આખલી હેય, તી ન્યાયા દિહે ચ્યાલ ડોંડ દેઅરી.
તેરુંબી પોરમેહેરાય જો પાક્કો પાયો ટાકલો હેય, તો મજબુત હેય, એને ચ્યાવોય યા શબ્દા સિક્કો છાપલો હેય, “પ્રભુ ચ્યા પોતે લોકહાન જાંઅહે,” એને “જીં કાદાબી પ્રભુ ભક્તિ કોઅહે ચ્યાલ ખારાબ કામ નાંય કોઅરા જોજે.”
ઈ વોનાયને તુમહાન નોવાય નાંય લાગા જોજે, કાહાકા ઓહડો સમય યી રોયહો, કા જોલે મોઅઇ ગીઅલે હેય, પોહા આવાજ વોનાયને જીવતે ઉઠી.
આંય તુમહાન હાચ્ચાં આખતાહાવ, ન્યાયા દિહી ચ્યા શેહેરા દશા સદોમ એને ગમોરા શેહેરા કોઅતા વોદારી સાજા મિળી એને યાહા હાલાત બોજ ખારાબ ઓઅઇ જાઅરી.
કાહાકા તુયે ચ્યાલ બોદા માઅહાવોય પુરો ઓદિકાર દેનહો, તોવે તો જ્યાહાલ તુયે ચ્યાલ દેનહા, ચ્યા બોદહાન તો અનંતજીવન દેય.
“માયે તો બારામાય ચ્યા લોકહાન આખ્યાં, જ્યાહાન તુયે દુનિયામાઅને માન દેનહા, કા તું કું હેય, ચ્યે તો આતેં એને તુયે ચ્ચાહાન માન દેને, એને ચ્યાહાય તો આગના પાળી.
ચ્યાહાહાટી આંય પ્રાર્થના કોઅતાહાંવ, દુનિયા લોકહાહાટી પ્રાર્થના નાંય કોઉ, બાકી ચ્યાહાહાટી જ્યાહાન તુયે માન દેનહે, કાહાકા ચ્યે તો હેય.
ઓ આબા, મા ઇચ્છા હેય કા જ્યાહાન તુયે માન દેનહા, જાં આંય રોઉં, તાં ચ્યાબી મા આરે રોય, કા ચ્યા મા તી મહિમા એએ જીં તુયે માન દેનહી, કાહાકા દુનિયા બોનાવા પેલ્લા તુયે માયેવોય પ્રેમ કોઅયા.
એને જ્યેં સામર્થકોય પોરમેહેરાય પોતાના સામર્થકોય પ્રભુ ઈસુ ખ્રિસ્તાલ મોઅલાહામાઅને પાછો જીવાડ્યો, ચ્ચેજ સામર્થકોય આપહાનબી મોઅલાહામાઅને પાછો જીવાડી, યાહાટી આપહે શરીર મહત્વા હેય.
એને બોરહા પ્રાર્થનાથી રોગી બોચી જાઅરી એને પ્રભુ ચ્ચાલ હારો કોઅરી, જો ચ્ચાય પાપ બી કોઅયે ઓરી, તે પોરમેહેર ચ્ચાલ માફ કોઅરી.