40 યાહાટી જોવે ચ્યા સમરૂનીયા ચ્યાપાય યેય પોઅચ્યા, તોવે ચ્યાહાય ચ્યાલ રાવ્યાં કોઅયા કા, “આમહે આરે ઈહીં રોજે” એને તો બેન દિહી તાં રિયો.
વોનાયા, આંય તુમહે રુદયામાય યાંહાટી, આંય ચ્યા માઅહા હારકો હેતાંવ જેહેકેન ગોઆ બાઆ ઉબલો હેય એને બાઅણા ખોખડાવેહે, જો તુમા મા આવાજ વોનાતેહે એને તુમહે રુદય ઉગાડતેહે તે આંય માજા યીહીં એને આપા યોકબીજાઆરે સંગતી કોઅહુ.
એને જોવે ચ્યેય ચ્યે કુટુંબ હાતે બાપતિસ્મા લેદા, તોવે ચ્યેય વિનાંતી કોઅયી, “જો તું માન પ્રભુવા વિસ્વાસીની હોમાજતોહો, તે ચાલીન મા ગોઆમાય રા,” એને તી આમહાન માનાડી લેય ગીયી.
બાકી ચ્યાહાય ચ્યાલ ઈ આખીન રોક્યો કા, “આમે આરે રો, કાહાકા વોખાતી વેળ ઓઈ રીયહી એને દિહી આમી બુડી ગીયહો” તોવે તો ચ્યાહાઆરે રાંહાટી માજે ગીયો.
જ્યા માઅહામાયને બુત કાડયો તો, ઈસુલ રાવ્યાં કોઇન આખા લાગ્યા, કા માન તોઆરે રા દે, બાકી ઈસુવે ચ્યાલ દોવાડીન આખ્યાં.
ચ્યેલ મરિયમ નાંવી બોઅહી આતી, તી પ્રભુવા પાગહાપાય બોહીન ચ્યા વાતો વોનાયા કોઅહે.
માયે કોઅલા બોદા ચ્યાય માન આખ્યાં એહેકેન આખનારી થેઅયે વોનાયને ચ્યા ગાવા બોજ સમરૂની લોકહાય ઈસુવોય બોરહો કોઅયો.
એને આજુ બો બોદા માઅહાય ઈસુ સંદેશના લેદે ચ્યાવોય બોરહો કોઅયો.
પાછે તો બેન દિહી રોયન તાઅને આગલા ગાલીલ ભાગામાય ગીયો.
એને ચ્યા શેહેરા બોજ લોક બોજ ખુશ જાયા.