28 તોવે તી થેએ વેંડલા તાંજ છોડીન ગાવામાય ગિઇ, એને લોકહાન આખા લાગી.
ચ્યે સમયે યોક સમરૂન ભાગામાય રોનારી યોક થેએ પાઆઈ બોઅરા યેની ઈસુવે ચ્યેલ આખ્યાં, “માન પાઆઈ પાજ.”
ચ્યા તારાત ઉઠીન યેરૂસાલેમ શેહેરામાય જાતા રિયા એને ચ્યા ઓગ્યાર શિષ્યહાન એને ચ્યાહા આરહ્યાન યોકઠા દેખ્યાં.
એને કોબારે પાઅને યેઇન ચ્યેહેય ચ્યા ઓગ્યારાહાલ, એને બિજા બોદહાલ, યો બોદ્યો વાતો વોનાડયો.
ચ્યો બીઈન મોઠા આનંદા હાતે કોબારથી જલદીથી જાયને ચ્યા શિષ્યહાન ખોબાર દાંહાટી દાંહાદી ગીયો.
ઓલહામાય ચ્યા શિષ્ય યેય ગીયા, એને ચ્યા નોવાય પામા લાગ્યા કા તો થેએયે આરે બોલહે, બાકી કાદે નાંય પુછ્યાં, કા “તુલ કાય જોજે?” કા “કાયલા તું ચ્યે આરે બોલતો આતો?”
“ઈહીં યા, માયે કોઅલા બોદા કાય આખી દેના, ચ્યા માઅહાલ એઆ, કાય ઓજ તો ખ્રિસ્ત નાંય હેય?”