5 તોવે ઈસુવે ચ્યાહાન આખ્યાં, “ઓ પાહાહાય, કાય તુમહાપાય કાય ખાઅના હેય?” ચ્યાહાય જાવાબ દેનો, “નાંય.”
એને મા પોરમેહેર બી આપહે ચ્ચે મિલકાતે ઇસાબે જીં મહિમાયે હાતે ખ્રિસ્ત ઈસુમાય હેય, તુમહે બોદીજ ગોરાજ પુરી કોઅરી.
ઓ આબહાય, આંય તુમહાન યાહાટી લોખતાહાવ, કા જો ઈ દુનિયા બોનાવા પેલ્લાજ હેય, તુમા ચ્યાલ જાંઅતાહા. ઓ જુવાન્યાહાય, આંય તુમહાન યાહાટી લોખતાહાવ, કા તુમહાય સૈતાનાલ આરવી દેનલો હેય. ઓ પાહાહાય, આંય તુમહાન યાહાટી લોખતાહાવ, કા તુમા પોરમેહેર આબહાલ જાઈ ગીયહા.
તુમહે જીવનમાય લોબ નાંય રા જોજે, એને જીં તુમહેપાય હેય, ચ્યામાય આનંદિત રા, કાહાકા પોરમેહેરે પોતે આખ્યાહા, “આંય તુલ કોદહીજ નાંય છોડું, એને તુલ આંય કોદહીજ દુર નાંય કોઅઉ.”
ઓ પાહાહાય, ઓ ખ્રિસ્તા યેયના છેલ્લો સમય હેય, જેહેકેન તુમહાન ખોબાર હેય, કા ખ્રિસ્તા વિરુદી યેનારો હેય, ચ્યાપરમાણે આમી લોગુ બોજ ખ્રિસ્ત વિરુદી યેનલા હેય, યાકોય આપા જાંઅજેહે કા છેલ્લો સમય યેય ગીઅલો હેય.
એને જોવે દિહી બુડા લાગલો તોવે ચ્યા શિષ્યહાય ઈસુવાપાય યેઇન આખ્યાં “ઉજાડ જાગો હેય, એને દિહી બુડા વાય રિયહો. લોકહાન જાં દે કા ચોમખી ગાવહામાય એને ફોળ્યે-ફોળહયે માય જાયન ખાઅના વેચાતાં લેય યેય હોકે.”
ચ્યાહાપાય વોછે વાહને માછલે બી આતેં, ચ્યાહાવોય પોરમેહેરાલ આભાર માનીન એને લોકહાન વાટાં શિષ્યહાન દેના.