27 તોવે ચ્યા શિષ્યાલ આખ્યાં “એએ, ઈ તો આયોહો હેય” એને ચ્યેજ સમયથી તો શિષ્ય, મરિયમેલ ચ્યા કુટુંબમાય લેય ગીયો.
એઆ, આમી તો સમય યી રિયહો, બાકી યેય ગીયો, ચ્યે સમયે તુમા વેરગાઈ જાહા જ્યાહા-ચ્યાહા વાટે લાગહા, એને માન યોખલો છોડી દાહા, તેરુંબી આંય યોખલો નાંય હેતાઉ, કાહાકા આબહો મા આરે હેય.
તો પોતાના લોકહામાય યેનો, બાકી પોતાના લોકહાય ચ્યા સ્વીકાર નાંય કોઅયો.
એને જ્યેં ચોમખી બોઠલેં આતેં, ચ્યાહા એછે એઇન ચ્યાય આખ્યાં, “એઆ, ઈ મા આયહો એને યા મા બાહા હેતા.
તોવે રાજા ચ્યાહાન જાવાબ દી, આંય તુમહાન હાચ્ચાં આખતાહાવ કા, તુમાહાય મા યા વાહનામાય વાહના શિષ્ય માઅને યોકા આરેબી કોઅયા, તી માંજ આરે કોઅયા?”
પિત્તરે ચ્યાલ આખ્યાં, આમે કાય ઓઅરી? આમહાય તે તો શિષ્ય બોનાહાટી બોદાંજ છોડી દેનલા હેય.”
તોવે યોક-બિજા આરે રજા લેયને, આમા તે જાહાજેમાય ચોડયા, એને ચ્ચે પોત-પોતા ગોઓ ફિરી ગીયે.