22 તોવે ચ્યા શિષ્ય એહેકેન શંકા કોઅતા આતા, કા તો કા બારામાય આખહે, યોકા બિજા એછે એઅતા લાગ્યા.
તોવે ચ્યા યોક બીજહા આરે વાતો કોઅરા લાગ્યા કા “આમહે માઅને કું હેય, જો ઈ કામ કોઅરી.”
જોવે ચ્યા ઈ વાત વોનાયા, ચ્યાહાન બોજ દુઃખ લાગ્યા, એને ચ્યા ઈસુવાલ પાછા-પાછા સાવાલ પુછા લાગ્યા કા, “કાય તો આંય હેતાઉ કા?”
જોવે ચ્યા ઈ વાત વોનાયા, ચ્યાહાન બોજ દુઃખ લાગ્યા, એને ચ્યા પાછા-પાછા સાવાલ પુછા લાગ્યા કા, “કાય તો આંય હેતાઉ કા?”
જોવે ચ્યા ખાત તોવે ચ્યાય આખ્યાં કા આંય તુમહાન હાચ્ચી વાત આખતાહાવ તુમહેમાઅનો યોક જાંઆ માન દોઈ દી.
જોવે ચ્યા બોહીન ખાઅના ખાત તોવે, ઈસુવે આખ્યાં, “આંય તુમહાન હાચ્ચાં આખતાહાવ કા તુમહામાઅને યોક જાંઆ મા આરેજ ખાહાય, માન દોઆડી દાંહાટી મા દુશ્માનાહાલ મોદાત કોઅરી.”
એને એઅયા, માન દોગો દેનારા આથ મા આરે થાળીયેમાય હેય.
આંય તુમા બોદહા બારામાય નાંય આખું, કાહાકા માયે જ્યાહાન નિવડી લેદલા હેય, આંય ચ્યાહાન જાંઅતાહાંવ, બાકી એહેકેન યાહાટી ઓઈ રીઅલા હેય કા પવિત્રશાસ્ત્રમાય લોખલાં હેય તી પુરાં ઓરા જોજે, કા જ્યાંય મા આરે ખાઅના ખાદાં, ચ્યાય માન દોગો દેનો.
યો વાતો આખ્યો પાછે ઈસુ મોનામાય દુ:ખી ઓઅય ગીયો, એને શિષ્યહાન આખ્યાં, આંય તુમહાન હાચ્ચાં-હાચ્ચાં આખતાહાવ, તુમહેમાઅને યોક જાંઆ માન દોઅય દી.