28 ઓ મા આબા, દેખાડ કા તું કોલહો મહિમામાય હેય તોવે હોરગામાઅને ઓહડો આવાજ ઓઅયો, “માયે દેખાડી દેના કા આંય કોલહો મહિમામાય હેતાંવ, એને આંય યાલ પાછો દેખાડીહી.”
આજુ યોકદા પાછા જાયને ચ્યે ઓહડી પ્રાર્થના કોઅયી કા, ઓ મા આબા જોવે વાટકો પિયા વોગાર માયેપાઅને નાંય ઓટી હોકે, તે તું તો મોરજયેકોય ઓઅરા દે.
તો આજુ બોલીજ રીયેલ ઓલાહામાયજ યોક ઉજળા વાદળાં યેના એને ચ્યાહાન ચ્યા સાવલ્યેકોય ડાકી લેદા, એને ચ્યાહાય વાદળામાઅરે પોરમેહેરાલ બોલતા વોનાયા, “ઓ મા પ્રિય પોહો હેય, ચ્યા આખલા માનજા”.
હોરગામાઅને પોરમેહેરાય ઈસુ બારામાય આખ્યાં કા, “ઓ મા પ્રિય પોહો હેય, યાથી આંય ખુશ હેતાંવ.”
આમા ચ્યાઆરે પવિત્ર ઉચા ડોગાવોય આતા, જોવે ચ્યાલ પોરમેહેર આબા પાઅને આદર એને મહિમા દેનલી ગીયી, ચ્યે સમયે ચ્યાપાય પ્રતાપમય મહિમા એટલે પોરમેહેરાપાઅને ઓહડો આવાજ ઈ આખતા યેનો, “ઓ મા પોતાનો પ્રિય પોહો હેય, જ્યાથી આંય પ્રસન્ન હેતાઉ” આમહાય પોતે હોરગામાઅને યેતાં ચ્યા આવાજાલ વોનાયા.
ખ્રિસ્તા મંડળીમાય એને ઈસુ ખ્રિસ્તામાય, પોરમેહેરા સ્તુતિ પીડીથીપીડી લોગુ યુગાન-યુગ ઓઅતી રોય. આમેન.
એટલે આમી મંડળી કોય, પોરમેહેરા આલાગ-આલાગ પ્રકારા જ્ઞાન ચ્યા પ્રધાન એને ઓદિકાર્યાહા વોય જ્યા હોરગ્યા જાગામાય હેય, પ્રગટ કોઅલા જાય.
પોરમેહેરાય ઈસુકોય એહેકેન યાહાટી કોઅયા, કા યેનારા દિહહયામાય તો દુનિયા લોકહાન આખી હોકે કા ચ્યા સદા મોયા કોલહી મહાન હેય, જી ચ્યાય ખ્રિસ્તામાય આમે બોદહાવોય દેખાડયાહા.
તોવે ઈસુવે પિત્તરાલ આખ્યાં, “તો તારવાય દુઉ કોઓ, જીં દુઃખ બોગવાં પોરમેહેર આબહે માન દોવાડયો કાય આંય તી નાંય બોગવું?”
ઈ વોનાઈન ઈસુવે આખ્યાં, “ઈ બિમારી મોઅરાંહાટી નાંય હેય, બાકી પોરમેહેરા મહિમાહાટી હેય, કા ચ્યાકોય પોરમેહેરા પોહા મહિમા ઓએ.”
ઈસુવે જાવાબ દેનો, “નાંય તે ચ્યાય પાપ કોઅલા આતા, નાંય તે ચ્યા આયહે આબહાય બાકી યાહાટી આંદળો જોનમ્યો કા પોરમેહેરા સામર્થ્યા કામ ચ્યામાય દેખાયાં જોજે.
એને વાદળાં માઅને આવાજ જાયો કા, “ઓ મા પોહો મા પોસાન કોઅલો હેય, ચ્યા આખલા વોનાયા.”
એને પવિત્ર આત્મા શરીરા રુપ લેઈને કબુતરા હારખા ચ્યાવોય ઉત્યા, એને હોરગામાઅને પોરમેહેરાય ઈસુલ આખ્યાં કા, “તું મા પ્રિય પોહો હેતો, તોથી આંય ખુશ હેતાંવ.”
એને ઈસુવે આખ્યાં, “ઓ આબા, ઓ પિતા, તોથી બોદાંજ બોની હોકહે, માન યા દુઃખા પાયને દુઉ કોઅઇ દે, તેરુ આંય આખું તેહેંજ નાંય, બાકી તું જીં આખે તેહેંજ બોને.”
તોવે યોક વાદળાં યેના એને ચ્યાહાન ચ્યા સાવલ્યેકોય ડાકી લેદા, એને ચ્યાહાય વાદળામાઅને પોરમેહેરાલ બોલતા વોનાયા, “ઓ મા પ્રિય પોહો હેય, ચ્યા આખલા માનજા”.
હોરગામાઅને પોરમેહેરાય ઈસુલ આખ્યાં કા, “તું મા પ્રિય પોહો હેતો, તોથી આંય ખુશ હેય.”
ચ્યે સમયે ઈસુવે આખ્યાં, ઓ આબા, હોરગા એને દોરતી પ્રભુ, તો આભાર માનતાહાવ કાહાકા તુયે યો બોદ્યો વાતો ઓકલ્યેવાળા લોકહાન એને હોમાજદાર લોકહાન નાંય, બાકી જ્યા લોક સાદા સુદા હેય ચ્યાહાન દેખાડયોહો.
હાં, ઓ આબા, કાહાકા તુલ ઈંજ ગોમ્યા.