32 જોવે મરિયમ જાં ઈસુ આતો તાં જાય પોઅચી તોવે ચ્યાલ દેખતાજ તી ચ્યાલ પાગે પોડી એને ચ્યે આખ્યાં, “પ્રભુ તું ઈહીં રોતો તોવે મા બાહા નાંય મોઅતો.”
તોવે માર્થાયે ઈસુવાલ આખ્યાં, “પ્રભુ તુલ ઈહીં રા જોજતાં, તોવે મા બાહા નાંય મોઅતો.
એને ઈસુવાલ પાગે પોડીન, ચ્યા આભાર માન્યો, તો યોક સમરૂની આતો.
ઈ એઇન સિમોન પિત્તર ઈસુવાલ પાગે પોડીન બોલ્યો, “પ્રભુ માયેપાઅને જાતો રો, કાહાકા આંય તે પાપી માઅહું હેતાઉ.”
તોવે યાઈર નાંવા યોક માઅહું જો સોબાયે ઠિકાણા આગેવાન આતો, તો યેનો, એને ઈસુવા પાગે પોડીન વિનાંતી કોઅરા લાગ્યો, “મા ગોઓ ચાલ.”
મા નાંવ યોહાન હેય, આંય તોજ હેય જો યો વાતો વોનાતો એને એઅતો આતો, એને જોવે આંય વોનાયો એને એઅયા, જો હોરગા દૂત માન યો વાતો દેખાડતો આતો, તોવે આંય ચ્યા હામ્મે પાગે પોડાહાટી ઉંબડો પોડયો.
એને ચાર પ્રાણ્યાહાય “આમેન” આખ્યાં, એને વડીલ નમી ગીયા એને ચ્યાહાય ભક્તિ કોઅયી.
જોવે ચ્યાય ચોપડી લેય લેદી, તોવે ચાર પ્રાણી એને ચ્યોવીસ વડીલ ચ્યા ગેટા હામ્મે નમી ગીયા, એને બોદા વડીલાહાય યોક વીણા એને હોના વાટકો લેદલો આતો, એને ચ્યા વાટકાહામાય ધૂપ બોઅલાં આતા, જીં પવિત્ર લોકહા પ્રાર્થનાયો હેય.
બાકી ચ્યાહામાઅને કોલહેક જાંએ આખા, “લાગ્યેં, કા જ્યેં આંદળાલ દેખતો કોઅયેલ તો લાજરસાલ મોઅનાથી બોચાવી હોકતો?”
રાજા ચાકારે ચ્યાલ આખ્યાં, “ઓ પ્રભુ, મા પોહો મોઓઈ જાય, ચ્યા પેલ્લા ચાલ.”
ઈ તીજ મરિયમ આતી, જ્યેય પાછે પ્રભુ પાગહાવોય મોઅગાં સુગંદી અત્તાર ચોપડીન ચ્યા પાગ પોતે કિહહા કોઇન નુંહયા, ચ્યે બાહા લાજરસ બિમાર આતો.