11 ચ્યાય યો વાતો આખ્યો, એને પાછે તો ચ્યાહાન આખા લાગ્યો, “આપહે દોસ્તાર લાજરસ હૂવી ગીયહો, બાકી આંય ચ્યાલ ઉઠાડાંહાટી જાતહાવ.”
ઈસુવે ચ્યા મોતા બારામાય આખલા આતા, બાકી ચ્યા હોમજ્યા તે નિંદેમાય હૂવી જાઅના બારામાય હોમજ્યા.
ઈસુ ખ્રિસ્ત આપહેહાટી યાહાટી મોઅઇ ગીયો, યાહાટી આમા જો જીવતા હેય યા મોઅઇ ગીયા ચ્યાઆરે કાયામ લોગુ જીવન વિતાવજે.
વોનાયા, આંય તુમહાન ભેદ નિ વાત આખતાહાવ, ઈ અચાનક ઓઅરી, ઓલે જલદ્યા જેહેકે ડોળા મીચતેહે, જોવે છેલ્લી તુતારી ફુકી, તોવે જ્યા લોક મોઅઇ ગીયહા ચ્યા અનંતજીવન હાટી પાછા જીવતા કોઅલા જાય એને જ્યેં આપા જીવતે રોહુ, આપહે શરીર બોદલાય જાય.
પાછે માંડયે પોડીન મોઠેરે બોંબલ્યો, “ઓ પ્રભુ, યા પાપાહાટી તું ચ્યાહાન માફ કોઇ દે.” એહેકોય આખીન તો મોઅઇ ગીયો.
માહાણેં ઉગડી ગીયે, એને મોઓઈ ગીઅલા પવિત્ર લોકહા બોજ કુડયો પાછયો જીવત્યો ઉઠયો.
યાહાટી માઅહે એહેકેન આખતેહે, “તું જો હૂવી જાનારો જાગી જો, એને મોઅલા માઅને જીવી ઉઠ, તે ખ્રિસ્તા ઉજવાડો તોવોય ચોમકી.”
તોવે ઈસુવે ગોઅમે જાયન, ચ્યાહાન આખ્યાં, “તુમહાન હુંઅકા ટાકી-ટાકીન રોડના ગોરાજ નાંય હેય પોહી મોઅઇ નાંય ગીયહી બાકી, હૂવી રિઅલી હેય.”
તોવે ચ્યે આખ્યાં, “હોરકી જાં, પોહી મોઅયીહી નાંય, બાકી હુતહી” તોવે ચ્યા ઓહરા લાગ્યા.
એને પવિત્રશાસ્ત્રા ઈ વચન હાચ્ચાં ઓઅયા, “આબ્રાહામાય પોરમેહેરાવોય બોરહો કોઅયો, એને ચ્ચા બોરહા લીદે પોરમેહેરાય ચ્ચાલ યોક ન્યાયી માઅહું ઠોરવ્યો” એને તો પોરમેહેરા મિત્ર આખાયો.
તુમા હારેકોય હોમજીન વિચાર કોઆ એને પાપ કોઅના બંદ કોઆ, કાહાકા કોલહાક લોક પોરમેહેરાબારામાય કાયજ નાંય જાંએ, આંય તુમહાન શરામ લાગા જોજે યાહાટી આખી રિઅલો હેય.
ઓલહાંજ નાંય બાકી જ્યેં માઅહે ખ્રિસ્તાવોય બોરહો કોઅનારે મોઅઇ ગીયહેં, તે ચ્યે બી નાશ ઓઅય ગીયે.
તોવે ચ્યા બોઅયેહે ઈસુવાઇહી આખી દોવાડયા, “ઓ પ્રભુ, એએ, જ્યાવોય તું પ્રેમ કોઅતોહો તો બિમાર હેય.”
વોવડો વોવડી આરે વોરાડ કોઅઇ લેહે, બાકી વોવડા આર્યો જો ચ્યાપાય ઉબો રોઇન ચ્યા આવાજ વોનાઈન આનંદ કોઅહે, તેહેકેન મા લીદે બી આનંદાકોય બોઆય ગીયા.
બાકી જોવે કાદો રાતી ચાલે, તો ઠોકાતો જાય, કાહાકા ચ્યાપાય ઉજવાડો નાંય હેય.”
તોવે શિષ્યહાય ચ્યાલ આખ્યાં, “ઓ પ્રભુ, તો હૂવી ગીયહો, તોવે પાછો હારો ઓઅઇન બોચાવલો જાય.”