27 એને ઈ વાકય “યોકદા પાછા” યે વાતેલ દેખાડેહે, કા જ્યો વસ્તુ આલાવલ્યો જાત્યોહો, ચ્યે બોનાડલ્યો વસ્તુ ઓઅના લીદે ઓટાડી દેવાયી એટલે જીં નાંય આલાવલી જાઅરી, તીં બોની રોય.
એને યા દુનિયામાય જીં કાય આમહાપાય હેય, આમહાન ચ્યાલ બોજ કિમતી નાંય હોમજાં જોજે, કાહાકા જીં કાય યા દુનિયામાય હેય, તી બોદા નાશ ઓઅય જાઅરી.
આકાશ એને દોરતી નાશ ઓઅઇ જાય, સાદામાટે નાંય રોય, બાકી માયે જીં આખ્યાહા તી સાદામાટે હાચ્ચાં રોય.”
એને માયે નોવો આકાશ એને નોવી દોરતી દેખી, કાહાકા જુનો આકાશ એને દોરતી દોરિયા હાતે ગાયપ ઓઅય ગીયે.
જોવે હાતમા હોરગા દૂતાય તુતારી વાજાડી, તોવે માયે હોરગામાય ચીંદળા આવાજાહા માય બોંબાલતા વોનાયો, “આમહે પોરમેહેર એને ચ્યા નિવાડલો તારણારો એટલે ખ્રિસ્તાલ બોદી દુનિયાવોય રાજ્ય કોઅના ઓદિકાર હેય, એને તો સાદાન સાદા રાજ્ય કોઅરી.”
કાહાકા ચ્યા બોનાડલી બોદી દુનિયા મોઠી આશેકોય પોરમેહેરા પોહહા રુપામાય પ્રગટ ઓઅના વાટ જોવી રિઅલી હેય.
કા ચ્યા બોનાડલી બોદી દુનિયા ચ્યા દિહયા વાટ જોવી રિઅલી હેય જોવે તી નાશા છુટકારો મેળવીન પોરમેહેરા પોહહા આરે મહિમા સ્વતંત્રતામાય સામીલ ઓઅય જાય.
તો પોહાલ બી આખહે, “ઓ પ્રભુ, પેલ્લી તુયે દોરતી બોનાડી, એને તુયે તી બોદાંજ બોનાડ્યા જીં આકાશામાય હેય.
યાહાટી આમી ખ્રિસ્ત ચ્યે બોદયે હાર્યે વસ્તુહુવોય મહાયાજક બોની ગીયહો જીં આમી લોગુ યેનહી, ચ્યાય હોરગામાય એને વોદારે મહાન, વોદારે સિદ્ધ મેળાપા માંડવામાય આંદાર ગીયહો, તો માઅહા આથાકોય નાંય બોનાવલો ગીઅલો આતો એને યા દુનિયા ભાગ નાંય હેય.
કાહાકા ઈહીં દુનિયામાય આપહે કાયામ રોઅના ગોઉ નાંય હેય, બાકી આપા ચ્યા ગોઆ વાટ એઅજેહે, જીં અનંતકાળા હેય.
પોરમેહેર ચ્યાહા ડોળામાઅને બોદે આહાવે નુસી ટાકી, એને મોત પાછે નાંય ઉસબી, નાંય દુઃખ, નાંય રોડના, નાંય કાયબી પીડા રોઅરી, કાહાકા જુના દુનિયા બોદ્યો વસ્તુ પારવાય ગીયહો.”
એને જો રાજગાદ્યેવોય બોઠલો આતો, ચ્યે આખ્યાં, “આંય બોદા નોવા કોઇ દેતહાવ,” પાછી ચ્યે આખ્યાં, “એએ, કાહાકા જીં આંય આખતાહાવ તું ચ્યાવોય બોરહો કોઅય હોકતોહો, એને ચ્યો નોક્કીજ પુર્યો ઓઅનાર્યો હેય.”