32 “આંય તો આગલ્યા ડાયાહા પોરમેહેર, આબ્રાહામા પોરમેહેર, ઈસાકા એને યાકૂબા પોરમેહેર હેતાંવ.” તોવે મૂસા ગાબરાયને કાપતો લાગ્યો, ઓલે લોગુ કા ચ્યાલ એઅના ઈંમાત નાંય જાયી.
‘આંય આબ્રાહામા પોરમેહેર, એને ઈસાકા પોરમેહેર, એને યાકૂબા પોરમેહેર હેતાઉ?’ તો મોઅલાહા પોરમેહેર નાંય, બાકી જીવતાહા પોરમેહેર હેય.”
જોવે માયે ચ્યાલ દેખ્યો, તે આંય તારાત ચ્યા પાગહાપાય મોઅલા માઅહા હારકો પોડી ગીયો, બાકી તારાત ચ્યે ચ્યા જમણો આથ માન લાવીન આખ્યાં, “બીયહે મા, આંય પેલ્લો એને છેલ્લો હેતાંવ, આંય તોજ હેતાંવ જો સાદામાટે જીવતો હેતાંવ.”
બાકી ચ્યે યોક ઉત્તમ એટલે હોરગા દેશ હોદના માય લાગલે આતેં, યાહાટી પોરમેહેર ચ્યાહા પોરમેહેર આખાડનામાય પ્રસન્ન આતો, કાહાકા ચ્યેય ચ્યાહાહાટી યોક શેહેર તિયાર કોઅયાહાં.
આમહે આગલ્યાડાયા આબ્રાહામા, ઈસાકા એને યાકૂબા પોરમેહેર, આપહે વડીલાહા પોરમેહેરે ચ્યા ચાકાર ઈસુવા મહિમા કોઅયી, બાકી તુમહાય ચ્યાલ માઆઇ ટાકાંહાટી યહૂદી આગેવાનહાન હોઅપી દેનો, એને જોવે પિલાત રાજાય ચ્યાલ ડોંડ દેઅનાથી મોનાઈ કોઇ દેના, તોવે તુમહાય પિલાતા હોમ્મે ઈસુ નાકાર કોઅયા.
ઈ એઇન સિમોન પિત્તર ઈસુવાલ પાગે પોડીન બોલ્યો, “પ્રભુ માયેપાઅને જાતો રો, કાહાકા આંય તે પાપી માઅહું હેતાઉ.”
શિષ્ય ઈ વોનાયા તોવે ઉંબડા પોડી ગીયા એને બોજ બિઇ ગીયા.
કાદો ચ્યાલ યોકબી વાત આખી નાંય હોક્યા, એને તોદહિને ચ્યાહાન સાવાલ પૂછના કાદા ઈંમાત નાંય ચાલી.
જોવે મૂસાય બોળતા જાડાલ દેખ્યા જીં ભસ્મ નાંય ઓઈ રીઅલા આતા, તે મૂસાલ નોવાય લાગી. એને તી એરાહાટી તો પાહાય જાતો લાગ્યો, તોલાહામાય તો પ્રભુ આવાજ વોનાયો.