17 બાકી લોકહામાય ઈ ખોબાર આજુ વોદારે નાંય ફેલાય જાય, ચ્યાહાટી આપા ચ્યાહાન દમકાડતા, કા ચ્યા ઈસુ નાવાકોય પાછી કાદા માઅહા આરે વાત નાંય કોએ.”
“કાય આમહાય ચેતાવણી દેયન તુમહાન આગના નાંય દેનલી? કા તુમા યા નાંવા બારામાય હિકાડના નાંય, તેરુંબી, તુમહાય બોદા યેરૂસાલેમ શેહેરામાય તુમહે શિક્ષણ બોઓઈ દેનલા હેય એને યા માઅહાલ માઆઇ ટાકના દોષ બળજબરી કોય આમહાવોય કાહા થોવા માગતાહા.”
તુમહે પાયને પ્રભુવા હારી ખોબાર કેવળ મોકોદુનિયા વિસ્તાર એને આખાયા દેશામાયજ નાંય ફેલાયા, બાકી બોદી જગ્યા જાં આમા જાજહે, લોક આમહે આરે પોરમેહેરાવોય તુમહે બોરહા બારામાય વાત કોઅતાહા, યાહાટી આમહાન બીજહાન તુમહે બોરહા બારામાય આખના ગોરાજ નાંય હેય.
જોવે દેવાળા રાખવાળ્યાહા આગેવાન એને મુખ્ય યાજક ઈ ખોબાર વોનાયા, તે ચ્યાહા બારામાય બોજ ચિંતામાય પોડી ગીયા કા યા પરિણામ કાય ઓઅરી.
તોવે ચ્યાહાય ચ્યાહાન આજુ દોમકાડીન જેલેમાઅને છોડી દેના, કાહાકા લોકહા લીદે ચ્યાહાન ડોંડ દેઅના કાયજ કારણ નાંય મિળ્યાં, યાહાટી કા જીં ઘટના જાયલી આતી ચ્યા લીદે બોદા લોક પોરમેહેરા સ્તુતિ કોઅતા આતા.
ચ્યાહાટી તીજા દિહી લોગુ તું માહાણા રાખવાળી કોઅના આગના કોઓ, કાહાકા એહેકેન કા ચ્યા શિષ્ય યેઇન મુરદાં લેઈને નાહી પોડે, એને લોકહાન આખા લાગી કા, ‘તો તે મોઅલા માઅને જીવી ઉઠયોહો,’ નેતે પેલ્લા દોંગા કોઅતો આમી વોદારી દોંગો ઓઅરી.”
તોવે ચ્યાહા ડોળા હારાં ઓઅઇ ગીયા, એને ઈસુવે ચ્યાહાન આખ્યાં, “હાચવીન રા, ઈ કાદાલ નાંય ખોબાર પોડા જોજે કા માયે કોઅયા.”
બાકી ઈ બોદા ચ્યા લોક તુમા મા શિષ્ય હેય યા લેદે તુમહેઆરે કોઅરી, કાહાકા ચ્યા માન દોવાડનારા પોરમેહેરાલ નાંય વોળખે.
યે રીતે ઓ ઘોણહ્યાય, તુમા ચાકારાહાન દોમકી નાંય દેઅના, બાકી ચ્યાહાઆરે હારો વ્યવહાર કોઆ, કાહાકા તુમહાન ખોબાર હેય, કા હોરગામાય ચ્યાહા એને તુમહે યોકુજ ઘોણી હેય, એને તો કાદા પક્ષપાત નાંય કોએ.
ચ્યાય નિંદા કોઅનારાહા બી નિંદા નાંય કોઅયી, એને જોવે ચ્યાલ દુઃખ દેના તે ચ્યાય કાદાલ દોમકી નાંય દેની, બાકી ચ્યે પોતે પોતાલ પોરમેહેરા આથામાય હોઅપી દેના જો કાયામ હાચ્ચાયેથી લોકહા ન્યાય કોઅહે.