21 જો તુલ દાસ રીતે હાદ્યા તે ચિંતા મા કોઅહે બાકી તું સ્વતંત્ર ઓઈ હોકે, તે એહકોયજ કામ કોઓ.
યા લીદે, નાંય તે યુનાની લોક, નાંય યહૂદી, નાંય સુન્નત કોઅલા, નાંય ગેર યહૂદી, નાંય જંગલી, નાંય પારદેશી, નાંય ગુલામ, નાંય દોણી, યાહા વોચમાય કાયજ ભેદભાવ નાંય હેય, કેવળ બોદાંજ ખ્રિસ્ત હેય એને તો બોદાહામાય હેય.
કાહાકા આપાબી કું યહૂદી, કું ગેર યહૂદી, કું ગુલામ, કું સુટા આપા બોદે યોકુજ આત્માકોય બાપતિસ્મા લેઈને યોકુજ શરીર બોની ગીયે, આપા બોદહાય યોકુજ આત્મા પામલા હેય.
તે તુમા યા બારામાય ચિંતા મા કોઅહા, કા કાય ખાહું એને કાય પિયહું, એને શંકા મા કોઅહા.
પોરમેહેરાલ આપહે બોદ્યો પરેશાન્યો એને ચિંતાયો આખા કાહાકા તો તુમહે કાળજી કોઅહે.
તુમહે જીવનમાય લોબ નાંય રા જોજે, એને જીં તુમહેપાય હેય, ચ્યામાય આનંદિત રા, કાહાકા પોરમેહેરે પોતે આખ્યાહા, “આંય તુલ કોદહીજ નાંય છોડું, એને તુલ આંય કોદહીજ દુર નાંય કોઅઉ.”
ઈ નાંય કા જીં માંયેમાય કોમી હેય, ચ્ચાહાટી આખતાહાવ, કાહાકા માયે બોદી પરિસ્થીતીમાય ખુશ રોઅના હિકી લેદલા હેય.
કોઅયેહેજ વાતે ચિંતા મા કોઅહા, બાકી બોદયે પરિસ્થીતીમાય તુમહે નિવેદન પ્રાર્થના એને વિનાંતી કોય ધન્યવાદા હાતે પોરમેહેરાલ આખા.
આમી તુમહામાય કાયજ ભેદભાવ નાંય રિયો, નાંય યહૂદી, નાંય ગેર યહૂદી, નાંય ગુલામ, નાંય સુટા, નાંય માટડો એને નાંય થેએ, કાહાકા તુમા બોદા ઈસુ ખ્રિસ્તામાય યોક હારકે હેય.
યાહાટી હાચવીન રા, એહેકોય નાંય બોને કા તુમહે મોન હોદથી વદારે ખાઅના પિઅના એને સાકટ્યા, એને યા જીવના ચિંતાકોય દાબાય જાહા, એને તો ન્યાયા દિહી તુમહાવોય ફાંદા હારકો અચાનક યેય પોડી.
પોરમેહેરાય જ્યાલ જ્યેં સ્થિતિમાય નિવડયા એને ચ્યા લોક ઓઅરાહાટી હાદલા હેય ચ્યાલ ચ્યેજ સ્થિતિમાય જીવન જીવા જોજે.
કાહાકા જીં કાદાં ગુલામા રુપામાય પોરમેહેરાય નિવડયાહા એને હાદ્યાહા, તે તો યોક સ્વતંત્ર માઅહા હારકો હેય કાહાકા પ્રભુ ઈસુય ચ્યાલ ચ્યા પાપહા માઅને સુટકો કોઅલા હેય, એને તેહેકેનુજ જો સ્વતંત્ર રુપામાય હાદલો ગીઅલો હેય, ચ્યે આમી ખ્રિસ્તા ગુલામ બોની ગીઅલે હેય.