Bän stavroza gerilmiş oldum Hristozlan barabar. Şindän sora bän yaşamêêrım, ama Hristos bendä yaşêêr. Bu yaşamak, ani şindi yaşêêrım güüdeylän, yaşêêrım inannan Allahın Ooluna, Angısı beni sevdi da Kendisini benim için verdi.
Asker üzbaşı hem askerlär, ani bekçilik edärdilär İisusun yanında, açan gördülär er tepremesini hem hepsini, ne oldu, pek korktular da dedilär: «Hakına, O Allahın Ooluydu!»
Ama Pavli hem Varnava girgin dedilär: «İlkin sizä lääzımdı sölensin Allahın sözü, ama çünkü siz onu ret edersiniz da istämeersiniz kabletmää diveç yaşamak, onuştan biz döneriz başka milletlerä.
İkoniya kasabasında hep butürlü oldu. Pavli hem Varnava girdilär iudey sinagogasına da lafettilär ölä, ani inandı çok insan iudeylerdän hem urumnardan.
Cumertesi günü çıktık kasaba tokatlarından dışarı bir akarsu boyuna, neredä düşündük, bir dua eri var. Oturup orada, başladık lafetmää karılarlan, ani geldilär.