Açan orada vakıdımız geçti, yola çıkıp gittik. Bizi hepsi geçirdilär karılarınnan hem uşaklarınnan kasabanın kenarınadan. Etiştiynän deniz boyuna, diz çöktük da dua ettik.
Petri çıkarttı hepsi insanı dışarı da, diz çöküp, dua etti. Sora döndü ölü güüdeyä dooru da dedi: «Tavifa, kalk!» Karı açtı gözlerini da, açan gördü Petriyi, doorulup-oturdu.
Herbir üzerä sizä gösterdim, ani, butürlü işleyip, lääzım yardım edelim yufka olannara da unutmayalım Saabi İisusun sözlerini, zerä O Kendisi dedi: „Taa mutlu vermää, nekadar almaa“».