37 Sonda yolladı onnara kendi oolunu da dedi: „Oolumu kabledirlär ikramnan“.
37 Сонда йоллады оннара кенди оолуну да деди: „Оолуму кабледирлӓр икрамнан“.
Zerä Allah ölä pek sevdi bu dünneyi, ani verdi biricik Oolunu, ki herkezi, kim inanacek Ona, kaybelmesin, ama diveç yaşasın.
Bän bunu kendim gördüm hem şaat oldum, ani Odur Allahın Oolu».
Baayın çorbacısı düşündü: „Ne yapayım? Yollayacam benim sevgili oolumu. Beki onu ikramnan kabledirlär!“
Onun yanında kaldı sade bir oolu, angısını sevärdi. Bitkidä yolladı onu baacılara, deyip: „Beki oolumu kabledirlär ikramnan“.
Göktän işidildi bir ses, ani dedi: «Budur Benim sevgili Oolum, Onda Benim isleeliim».
Allahı bir sıra bilä kimsey görmedi. Biricik Ool, Allah, kim Bobanın kucaanda bulunêr, O Allahı açtı.
Sora çorbacı yolladı başka çırakları, taa çokluk, nekadar ilkin. Baacılar onnarlan yaptılar hep ölä, nicä ilkinkilärlän.
Ama baacılar, açan gördülär oolunu, dedilär biri-birinä: „Tä çorbacının oolu, haydi öldürelim onu, da baa bizä kalacek“.