26 Ozaman fena duh adamı sarsaladı da sora, bir keskin seslän baarıp, ondan çıktı.
26 Озаман фена дух адамы сарсалады да сора, бир кескин сеслӓн баарып, ондан чыкты.
Fena duh, baararak hem kuvetlän sarsalayarak çocuu, çıktı. Çocuk oldu ölü gibi, da çoyu sandı, ani öldü.
Getirdilär onu İisusa. Açan duh gördü İisusu, hemen kuvetlän sarsaladı çocuu. Çocuk düştü erä da yuvarlanardı, köpük aazında.
Ama açan geler onun üstünä birkimsey, taa kaavi ondan, da enseer onu, ozaman alêr kuvetlän onun silählarını, angılarına o umutlanardı, da payeder, ne ondan aldı.
Oolu gelärkän, fena duh kuvetlän urdu onu erä da sarsaladı. İisus azarladı fena duhu, alıştırdı çocuu da verdi geeri bobasına.
Onu fena duh tutêr da birdän baarêr hem onu ölä silker, ani köpük aazından salverer. Çok zeetleer, sora zor brakêr onu.
Ama İisus takazaladı onu da dedi: «Sus da çık bu adamdan!»
Hepsi şaş kaldılar da biri-birinä sorardılar: «Nedir bu? Nesoy eni üüretmäktir bu? O artık fena duhlara zaabitliklän sımarlêêr, da onnar Onu sesleer!»