12 Açan Zahariya gördü onu, ürktü. Bir büük korku bastı onu.
12 Ачан Захарийа гӧрдӱ ону, ӱрктӱ. Бир бӱӱк корку басты ону.
Açan gördüm Onu, düştüm ayaklarına ölü gibi. O koydu saa elini benim üstümä da dedi: «Korkma! Bänim Baş hem Son.
O baktı uz ona da, ürküp, dedi: «Ne var, Saabim?» Angil cuvap etti: «Senin duaların hem iiliklerin etiştilär Allaha, da O aklına getirdi onnarı.
Mariya bu laflardan şaştı da düşünmeyä vardı. O sorardı kendi-kendinä, ne annaması var bu selämin?
Açan girdilär mezar içinä, gördülär bir genç olanı, angısı otururdu saa tarafta, giiyimni biyaz rubaylan. Karılar korkudan daptur geldilär.