5 «Neçin satılmadı bu yaa üçüz dinara, da para verilsin fukaaralara?»
5 «Нечин сатылмады бу йаа ӱчӱз динара, да пара верилсин фукааралара?»
İisus, işidip bu lafları, dedi: «Sana salt bir iş etişmeer: sat varlıını, payet fukaaralara, da olacek haznan göktä. Sora gel da izlä Beni».
Satın ne var sizdä, da yapın iilik. Kendinizä eskimäz keselär hazırlayın – geçmäz zenginnik göklerdä, nereyi hırsız sokulmêêr hem güvä imeer.
Filip cuvap etti: «İkiüz dinarlık ekmek dä etişmäz onnara, ki herkezi birär parça alabilsin».
Neçin görersin kıymıı senin kardaşın gözündä, ama kendi gözündä kazıı esap almêêrsın?
İşçilärlän annaştı, ödesin birär dinar gündä, sora yolladı onnarı kendi baasına.
O çırak, açan çıktı dışarı, karşı geldi kafadarlarından birisinnän, angısı borçluydu ona üz dinar. O çırak tuttu onu, sıktı gırtlanını da dedi: „Ödä borcunu!“
Üürenicilerdän birisi, İuda İskariot, /Simonun oolu,/ angısı sora sattı İisusu, dedi:
Bölä lafetti, diil ani canı acıyardı fukaaralar için, ama ani hırsızdı. O tutardı keseyi da çalardı o gümüşlerdän, ani toplanardı.
Kimisi sanardı, çünkü İuda taşıyardı keseyi, İisus istedi ona demää: «Satın al, ne lääzım bizä yortu için, eki ver bişey fukaaralara».