5 Butürlü adamnan üünecäm, ama kendimnän üünmeyecäm, yufkalıklarımdan kaarä.
5 Бутӱрлӱ адамнан ӱӱнеӂӓм, ама кендимнӓн ӱӱнмейеӂӓм, йуфкалыкларымдан каарӓ.
Eer lääzımsa üüneyim, üünecäm onnarlan, ne açêr benim yufkalıımı.
Bän kendim sizin aranızda yufkaydım, korkardım hem çok titirärdim!
ki tamannansın, ne sölendi prorok İsayadan: «O aldı bizim yufkalıklarımızı Kendi üstünä hem taşıdı bizim dertlerimizi».
Lääzım üüneyim, makar ki yok bundan fayda. Şindi geçerim Saabidän görmeklerä hem açıklamaklara.