1 Kardaşlar, istämeerim, habersiz kalasınız Duhun baaşışlarından.
1 Кардашлар, истӓмеерим, хаберсиз каласыныз Духун баашышларындан.
Eer birkimsey sayarsaydı kendini prorok, Duhtan kullanılı, ozaman lääzım annasın, ani ne yazêrım sizä, Saabinin sımarlaması.
O koydu kimisini apostol, başkasını prorok, başkasını ii haberci, taa başkasını presviter hem üüredici,
Ama, sevgili kardaşlar, unutmayın, ani Saabidä bir gün – nicä bin yıl, hem bin yıl – nicä bir gün.
Kardaşlar, istämeerim sizi bilmezliktä brakmaa ölülär için, ki kahırlanmayasınız, nicä kalan umutsuz insannar.
Kardaşlar, biz istämeeriz, bilmeyäsiniz, nelär geçirdik Asiyada. Bir büük ük altındaydık, kuvedimizdän dışarı. Ölä ki, umudu aldıydık yaşamaktan.
Kardaşlar, istämeerim, habersiz kalasınız, ani hepsi bobalarımız bulut altında bulundular, da hepsi deniz içindän geçtilär.
İstämeerim, kardaşlar, ki bilgisiz kalasınız. Çok sıra neetlendim geleyim sizä, ama şindiyä kadar kösteklär bana karşı çıktı. İsteerim sizdä dä faydalı bir iş yapayım, nicä başka milletlerdä.