26 Тутамадылар Ону лафлан инсанын ӧнӱндӓ да, шашып Онун ӂувабына, сустулар.
26 Tutamadılar Onu laflan insanın önündä da, şaşıp Onun cuvabına, sustular.
Онуштан башладылар Иисусу колламаа. Йолладылар ардына гӧзчӱлери, ангылары йапындылар кабаатсыз, бакарак тутсуннар Ону бир лафлан, ки кулланыӂынын даавасына хем заабитлиинӓ версиннӓр.
Зерӓ вар чок инсан, калкынтыӂы, бошуна лафедӓн хем йаланӂы, таа чок кесикли оланнардан.
Ама биз билериз, не сӧленер Айоз Законда, сӧленер оннара, ким Законун запында, ӧлӓ ки хербир ааз капансын, да бӱтӱн дӱннӓ Аллахын ӧнӱндӓ кабаатлы калсын.
Ачан Иисус бутӱрлӱ лафетти, хепси каршы дураннар утанмыш калдылар. Херкези севинӓрди хепси метин ишлерӓ, ани йапарды Иисус.
Фарисейлӓр, ачан ишиттилӓр, ани Иисус сустурду садукейлери, топландылар бирери.
Шаштылар бу лафлара да, Ону бракып, гиттилӓр.
„Ба дост, – деди она чорбаӂы, – несой сӓн дӱӱн рубасыз бурайы гирӓбилдин?“ О адам сусарды.
Ачан Иисус ишитти бу лафлары, шашты да деди оннара, ким гелӓрди Онун ардына: «Доору сӧлеерим сизӓ, ани бӱтӱн Израил ичиндӓ булмадым бӧлӓ бӱӱк инан.
Чалыштылар, кыстырсыннар Ону бир йанныш лафлан, ки сора кабаатландырсыннар.