22 Дӱшер ми, ӧдейелим харч Кесара оса дӱшмеер ми?»
22 Düşer mi, ödeyelim harç Kesara osa düşmeer mi?»
Бундан сора, йазылмак вакыдында, пейдаланды Иуда Галилейадан, о кенди ардына чок инсан чекти. Ама о да кайбелди хем хепси, ким ону сеслӓрди дармадаан олду.
«Ӧдеер», – ӂувап етти Петри. Ачан Петри гирди ичери, Иисус илкин лафетти: «Симон, насыл сӓн санэрсын, дӱннӓ падишахлары кимдӓн харч хем верги алэрлар? Кенди оолларындан мы оса йабанӂылардан мы?»
Она сордулар: «Ӱӱредиӂи, билериз, ани доору лафедерсин хем ӱӱредерсин, адамын ӱзӱнӓ бакмайарак, хакына Аллахын йолуну ӱӱредерсин.
Иисус аннады оннарын шалвирликлерини, да деди: «/Нечин Бени денеерсиниз?/
Башладылар Ону кабаатландырмаа бӧлӓ лафларлан: «Биз булдук бу Адамы, бизим инсаны кызыштыраркан калкынмаа хем дургударкан, харч ӧдӓмесиннӓр Кесара. О кендини сайэр Христос – Падишах».
Хепсинӓ, кимӓ не борчлуйсунуз, верин. Кимӓ харч, верин харч, кимӓ верги, верин верги. Кимдӓн лӓӓзым коркмаа, ондан коркун. Кими лӓӓзым хатырламаа, ону хатырлайын.