11 इकै पाछै म बडोसारो धोळो सिंघासन अर बिकै उपर जखो बेठ्यो हो बिनै देख्यो। बिकै सामैऊँ आसमान अर धरती भाग छुट्या अर बाको नामो निसानई कोनी रिह्यो।
इकै पाछै म एक नई ईस्बर नगरी अर धरतीनै देख्यो। पेलड़ी ईस्बर नगरी अर पेलड़ी धरती कोनी री, अर समदर बी कोनी रिह्यो।
पण आज का आसमान अर धरती बिका बचनऊँ इ ताँई बणाएड़ा हीं क, बे बाळ्या ज्यावीं। अर अ जद ताँई अंय्यांई रेह्सी जद ताँई पापी मिनखा को न्याय अर बाको नास नइ होज्यावै।
“मिनख को बेटो जद ओज्यु आसी। जणा बो आपकी मेमा अर ईस्बर नगरी दुता क सागै आसी। बो एक राजा की जंय्यां आपका मेमाभर्या सिंघासन प बेठसी।
पण थारा जीद्दि सुभाव अर पापऊँ मन नइ फेरबा की बजेऊँ थे थारै ताँई झाळ भेळी करर्या हो अर आ झाळ थार प बि दिन पड़सी जद परमेसर आपको सचो न्याय परगट करसी।
अकास अर धरती टळ ज्यासी पण मेरी बाता कोनी टळै।
सगळा टापू लापता होगा। एक डूँगर बी नजर कोनी आर्यो हो।
अर आसमान समटेड़ा कागद की जंय्यां भेळो होगो अर सगळा डूँगर अर टापूआनै बाकी झघाऊँ हटा दिआ गया।
बो बि अजगरनै जखो पुराणो साँप, दुस्ट अर सेतान खुवावै ह बिनै पकड़र एक हझार बरस ताँई साँकळऊँ बांद दिओ।
पण बो अजगर बानै हरा कोनी सक्यो, जिऊँ ईस्बर नगरी म बिकी झघा कोनी बची।
अत्ता मई पबितर आत्मा मनै उपर उठा लेगी। अर म ईस्बर नगरी म एक सिंघासन देख्यो जिकै उपर कोई बेठ्यो हो।
जणा म ईस्बर नगरीनै खुली देख्यो अर म बठै एक धोळो घोड़ो देख्यो, अर बिका सवारनै बिस्वास जोगा अर सच का नामाऊँ बुलायो जार्यो हो। बो सचाई क सागै न्याय अर युद करतो हो।
पण न्यायहाळै दिन थारी दसा सूर अर सैदाऊँ बोळी बेत्ती बुरी होसी।
जणा जखो सिंघासन प बेठ्यो हो बो बोल्यो, “देखो, म सक्यु नयो बणार्यो हूँ।” बो ओज्यु बोल्यो, “इनै मांडले क्युं क अ बचन बिस्वास जोगा अर सचा हीं।”