7 थे अठैऊँ जाओ अर ईसु का चेलानै अर पतरसनै ओ समचार द्यो क बो थारै अगाऊ गलिल जासी जंय्यां बो थानै पेल्याई बोल्यो हो। बो थानै बठैई मिलसी।”
“पण म ओज्यु जिंदो होर थारूँ अगाऊ गलिल जास्युं।”
जणा ईसु बाऊँ बोल्यो, “डरो मना थे मेरा भाई-भाणाऊँ बोलो क गलिल जाबा ताँई रवानगी करो अर बे मनै बठैई देखसी।”
जणा इब तावळिसी जार बिका चेलानै ओ समचार सुणाओ क बो मरेड़ा मऊँ जी उठ्यो ह। अर बो थारै अगाऊ गलिल जासी, अर थे बिनै बठैई देखस्यो, म जखो थानै खयो हूँ बिपै गोर करो।”
इकै पाछै ईसु आपका चेलानै तिबरिआस झिल का किनारा प ओज्यु दरसण दिओ। अर आ बात अंय्यां होई,
इकै पाछै बो केफा क सामै परगट होयो जणा पाछै बो सगळा बारा भेजेड़ा चेला क सामै।
अर बो बानै जखा बिकै सागै गलिलऊँ यरूसलेम आया हा, बोळा दिना ताँई दिखतो रिह्यो अर इब बेई मिनखा क सामै बिका गुवा हीं।
ईसु का चेला बिनै छोडर भागगा।
इब थे बिनै ओर सजा देबो बंद करो अर बि मिनखनै माफ कर बिकी हिमत बढाओ जिऊँ अंय्यां नइ होवै क बो दुख मई पड़्यो रेह्वै।
अर बे डरगी अर ताजूब करतीई कबरऊँ भागर निकळी, अर बे कोईनैई क्युंई कोनी बतायो क्युं क बे सचमई डरगी ही।