52 जणा बो बाऊँ बुज्यो, “अ कतीक बजे की बाता ही।” बे बिऊँ बोल्या, “काल करीब एक बजैसीक बिकी बुखार उतरगी अर बो निरोगो होगो हो।”
अर जद सरकारी अधिकारी गेला मई हो, जणा बिका दास बिनै आ खबर दिनी क, “तेरो बेटो निरोगो होगो।”
जणा बिकै याद आई क ओ तो बोई टेम ह, जि टेम ईसु बोल्यो हो क, “तू जा, तेरो छोरो कोनी मरै।” जणा बो अर बिको सगळो परवार बिस्वास कर्यो।
इकै पाछै ईसु बि सुबेदारनै ओडायो, “चल्योजा जंय्यां को तेरो बिस्वास ह बंय्यांई तेरै सागै होसी।” जणा बि टेमई बिको दास निरोगो होगो।
ईसु बि ओपरी बलायनै बि छोरा मऊँ निकळबा ताँई दकाल्यो अर बा बलाय बिमैऊँ निकळगी अर बो छोरो बि घड़ीई निरोगो होगो।