10 जब येशू यरुशलेम शहरमे पैँठ्लाँ, सारा नगरमे हलचल मचगिलस। मनै पुँछे लग्लाँ, “यी के हुइँत?”
10 उहाँ यरूशलेमम पैँठ्ल त, सारा सहरम हलचल मच्चल। मनै पुछलग्ल, “यी के हुइट?”
तब शाऊल पुँछल, “हे प्रभु, अप्नि के हुइती?” तब् ऊ कलाँ, “मै येशू हुइतुँ; जिहिहे तुँ सताइतो।
तब् हेरोद कहल, “यूहन्नक मुन्टा मै काटे लगाइल रहुँ, पर यी के हो जेकर बारेमे मै असिन बात सुनतुँ?” तब् ऊ हुँकिन्हे भेँटा करना इच्छा करल।
हुँकार संग खाई बैठुइयन आपसमे कहे लग्लाँ “पाप माफ करुइया यी के हो, काकरेकी पापहे माफ करुइया परमेश्वर किल हुइताँ?”
तब् फरिसी दलके मनै और यहूदी कानुनके गुरुनके प्रश्न करे लग्लाँ, “यी ते परमेश्वरके निन्दा करता! पाप ते परमेश्वर किल माफ करे सेक्थाँ।”
यहूदी दलके नेतन येशूहे कलाँ, “यी काममे अपन अधिकार साबित करक लग अप्नि हम्रिहिन्हे का चमत्कार देखैबी?”
और हुँकिन्हे पुँछ्लाँ, “हम्रिहिन्हे कहो, कोन अधिकारसे तुँ यी काम करथो, अथवा तुहिन्हे यी अधिकार देहुइया के हो?”
यहूदिनके रज्वक जलमके बारेम सुनके हेरोद रज्वा बेचैन होगिल, और ओकर संग यरुशलेम शहरके बहुत्ते मनै फेन बेचैन होगिलाँ।
ओइन्मेसे कौनो मनै येशूक आघे-आघे नेगतिहिँत, और कौनो मनै हुँकार पाछे-पाछे आइतिहिँत। और हरेक मनै जोरसे चिल्लाके कहे लग्लाँ, “दाऊदके सन्तानके जयजयकार होए! धन्य हुइँत यी मनैया, जे परमेश्वरके नाउँमे आइतताँ! परमधाममे होसन्ना!”
भीड़के मनै जवाफ देलाँ, “यी गालील प्रदेशके नासरतमेसे अइलक परमेश्वरके अगमवक्ता, येशू हुइँत।”