26 क्याकि यरुशलेम सहरमि हुन्या पबित्र जन रे जो गरिब छन, तिनकीलाइ माकेडोनिया प्रदेस रे अखैया क्षेत्रका मण्डलिका मान्सनले स्वइच्छाले केइ भेटी दिन्या निर्णय अर्याछ।
क्याकि म तमरो सहयोग अद्द्या इच्छा जाण्नउ, रे तमरा बारेमि मइले माकेडोनिया प्रदेसका बिश्वासिनलाइ लगइ घमण्ड अद्दोइ भण्या, कि पोर साल बठेइ अखैया प्रदेशका मान्सन दिनाइ तयार थ्या, तमरो दिन्या इच्छाका लाग्दा तिनन मध्ये भौतको आब दिन्या इच्छा भया छ।
बिश्वासि भाइन हो, तमनलाइ था छ, कि स्तिफनास रे उइका परिबार अखैया प्रदेशमि बिश्वास अद्द्यामि तिनन पइला बिश्वासि हुन। तिननले पबित्र जनका सेवामि आफइलाइ समर्पण अर्या छन।
रे म, राजाले तिननलाइ जबाफ दिबर तिननलाइ भण्न्या हु, “साँच्चि म तमलाइ भणउ, तमनले इन सब मेरा शिष्या मध्ये सब भण्ना नानालाइ जी जति अर्या त्यो तमले मलाइ अर्या जसो हो।”
मेरो योजना यो थ्यो कि म माकेडोनिया प्रदेस जानज्या तमनलाइ भेटीबर जान्या रे फर्कन्ज्या लगइ तमनलाइ भेट्या, रे अन्तमी म आसा अद्दउ कि तमन म ताँ बठेइ यहुदिया जिल्ला जानज्या खाँचोमी मेरो सहायता अद्दया हौ।
फिलिप्पी सहरका मान्सन, तमन आफइ लगइ जाणन्छौ कि तमनकीलाइ सुसमाचारको प्रचार अर्या दिन बठेइ जब म माकेडोनिया प्रदेस गया, तब तमन बाहेक और कोइ मण्डलिले मलाइ भेटी दिबर सहयोग अरेइन।