जो सिंहासनमि विराजमान छन उनइ हुन जो सदासर्वदा जिउना रनाहान रे जबलगइ जिउना प्राणिले उनलाइ महिमा, आदर, धन्यबाद चडाउनाहान, तब तिन चौबिस जाना अगुवा उनरा सामने घोप्टो पडिबर उनरो उपासना अददाहान, रे दण्डबत अद्दाहान, आ-आफना मुकुट सिंहासनका अगाडी राखिबर इसेरि गाउनाहान:
उनले वलतिर पलतिर सब ठाउँ हेर्यो उन रिसाया रे उदास भया क्याकि उन सब सहमत भयइन रे तइ मान्सलाइ भण्यो, “तेरो हात सिदा अर।” तइ लुलो मान्सले येशूतिर आफ्नो हात लइय्यो रे त्यो निको भयो।