4 तब मइले स्वर्ग बठेइ यिसो भण्नारया अर्खो सोर सुण्या: “तमन, जो मेरो छौ, तइ सहर छाड। बेबिलोनको सहरका पापसित जन जा ताकि तमन तिननसित सजाय पाउनानु।
तबइकिलाइ प्रभुले पबित्र सास्त्र बठेइ भण्नाहान, तमन तिनन अबिश्वासीनका बिच बठेइ निकलिबर आस, रे तिनन बठेइ तमन अलग होउ, परमप्रभु भण्नाहान असुद्द कुरणी बठेइ टाडा बस, रे म तमनलाइ ग्रहण अद्दया हु।
कसइमी हात राखिबर तइलाइ अगुवाका रुपमि नियुक्त जन अर, जबसम्म तइले आफलाइ ख्रीष्ट प्रति बिश्वासयोग्य प्रमाणित अद्दइन। नतित तमन लगइ तइका पापकिलाइ जिम्मेबार हुन्या हउ। पक्का हो कि तमन पाप जन अर।
कसइले उइलाइ हौसला दिन्छ भण्या उ तइका दुष्ट काममी सहभागी हुन्छ जो उ अद्दा छ।
रे तम भणन्छौ, ‘यदि हाम आफना पुर्खाका पालामि भया भयले अगमबक्तानका रगत बगाउनामि उननसित सहभागी हुनेइ थेइन।’