तसइ बेला एक ठुलो भुइँचालो यरुशलेम सहरमि गयो रे सहरको दस हिस्सा ढल्यो। भुइँचालामि सात हजार मान्स मर्या। और बाँच्या मान्स डराया रे स्वर्गका परमेश्वरलाइ महिमा दियो।
उइले ठुला आवाजमी भण्यो, “परमेश्वरकि डर माण क्याकि यो उनले मान्सनको न्याय अद्द्या बेला हो। उनरो आराधना अर क्याकि उनइले अग्गास, धर्ति, समुद्र रे पानीका मुल बनायो।”
रे और मान्सन जो बिपत्ति बठेइ मरेइन, तिननले आफना सुनका मुर्ति, चाँदी, काँसा रे ढुङा रे काठका मुर्तिलाइ आराधना अद्द छाडेइन जो तिननले बनाया थ्या। तिन मुर्ति धेक्द सक्दाइन, बोल्ल सक्दाइन रे हिट्ट लगइ सक्दाइन, तिननले भूतलाइ पुज्ज लगइ छाडेइन।
मलाइ डर लाग्या छ, कि म आजी आउन्ज्या मेरा परमेश्वरले मलाइ तमरा सामने होच्याइ दिन्या हुन रे भौत जनाका निउति मइले सोक अद्दु पड्डया छ, जइले अगाडी पाप अर्याथ्या। रे आफले अरेका असुद्दता व्यभिचार रे छाडापन बठेइ पाप अद्द छाडिबर परमेश्वरतिर फर्क्या आथिन हुन्ना।