2 तबइकिलाइ पइलो स्वर्गदुतले कटउराको सामग्री खण्यायो रे डर लाग्दो रे दर्दनाक फोडा धेकिया तिन मान्सनमि जइमि तइ पशुले आफ्नो चिन्ह राख्यो, रे तिन मान्सनमि जइले तइको आराधना अर्याथ्या।
पइलो स्वर्गदुतले आफ्नो तुरहि बजायो, रे उतन्जेइ भौत हिउको बर्सा भयो रे रगतसित मिसाया आगो धर्तीमि आयो, रे धर्तिको एक तिहाइ भाग, रुखको एक तिहाइ भाग रे सब हरिया घाँस बल्या।
तिनरा बेदना रे घा पिलाका लाग्दा तिननले स्वर्गका परमेश्वरलाइ श्राप दिन पस्या। तर तिनरो अवस्था इसो थ्यो पइलगइ तिननले पाप अद्द छाडिबर परमेश्वरतिर फर्कीएइन रे तिननले अददार्या खराब काम अद्द छाडेइन।
तर राजा हेरोदले परमेश्वरलाइ महिमा नदिया हुनाले उतन्जेइ प्रभुका एक स्वर्गदुतले उनलाइ प्रहार अर्यो, रे स्याउँ-स्याउँ किड़ा पड़िबर उन मर्या।
तबइकिलाइ बादलमि बस्स्याले आफनी आसिले काट्ट सुरु अर्यो रे उइले पुराइ पृथ्बीमि बालि कटनी अर्यो।
यइ दोसरा राक्षसले पइलो राक्षसको सब अधिकार प्रयोग अरन्छ। दोसरा राक्षसले धर्ति रे तइमि बस्सयालाइ पइलो राक्षसको आराधना अद्द लाउनथ्यो, जइको मृत्यु ल्याउन सक्द्या जसो बड्ताइ चोट लाग्या चिन्ह थ्यो त्यो चोट निको भयो।
तइ पछा तेसरा स्वर्गदुतले और दुइ स्वर्गदुतका पछा लाग्या। यिनले जोरले इसो भण्यो, “जइले लगइ तइ पसु रे तइ मुर्तिको आराधना अरन्छ, चानामि वाँ हातमि तइको छाप लियो भण्या,
तइ पछा मइले मन्दिर बठेइ एक ठुलो स्वर सुण्या जइले तिन सात स्वर्गदुतलाइ भण्यो, “जा रे संसारका मान्सनमि परमेश्वर बठेइ तइ सजाय खन्या जो सात कटउरामी छ।”