17 पइ स्वर्गमि भया मन्दिर बठेइ एक अर्खा स्वर्गदुत बाइर आया। उनसित लगइ एक लगाउ आँसी थी।
तइ पछा मइले मन्दिर बठेइ एक ठुलो स्वर सुण्या जइले तिन सात स्वर्गदुतलाइ भण्यो, “जा रे संसारका मान्सनमि परमेश्वर बठेइ तइ सजाय खन्या जो सात कटउरामी छ।”
ठीक तसइ बेला अर्खा स्वर्गदुत आया, जइले बेदिमि धुप जलाउन्या काम अरन्छ। उनले जोरले तिनलाइ भण्यो जइसित धारिलो आसी थी, “पृथ्बीको अंगुरको झुप्पा पइल्ली पाक्या छ! तइलाइ आफ्नि आसिले काट।”
स्वर्गमि परमेश्वरको मन्दिर खोलियो रे उनरा मन्दिर भितर उनरा करारको सन्दुक धेकियो। बिजुलिका चमक धेकिया। मेग गर्जनको आवाज सुणियो। भुइँचालो गयो रे ठुला-ठुला अठ्ठा पड्या।
तबइकिलाइ बादलमि बस्स्याले आफनी आसिले काट्ट सुरु अर्यो रे उइले पुराइ पृथ्बीमि बालि कटनी अर्यो।
सताँउ स्वर्गदुतले आफ्नो कटौरामि भया कुरणी खणेयो, रे मन्दिरमि कोइ थ्यो जो सिंहासन बठेइ बोल्यो, “सब चिज सकियो।”