14 पइ मइले सेतो बादल धेक्या, रे मइले कसइलाइ तइका मथिमि बस्स्या रया धेक्या जो एक मान्सको चेलो जसोथ्यो। उइका मुन्टामि सुनको मुकुट थ्यो, रे हातमि एक लगाउ आँसी थ्यो।
रे सामदानका बिचमि जो मान्सको चेलो जसो धेकिन्थ्या। उइले लामा लत्ता लायाथ्यो जो उइका खुट्टा सम्म पुग्या थ्यो। उइले आफ्नो सरिरको छाति वरिपरि सुनको बेल्ट लाइबर कल्लिया थ्यो।
तर सत्य यो हो कि थोकाइ बेरका निउति येशू स्वर्गदुत भण्ना केइ तल्तिर होचिया। परमेश्वरको अनुग्रहले येशू संसारका सब मान्सका निउति कष्ट भोग्यो रे मर्या। तबइकिलाइ परमेश्वरले उनलाइ महिमा रे आदर दियो।
तइ पछा मइले एक सेतो घोडा धेक्या, तइमि सवार हुन्या सित एक धनु थ्यो रे तइलाइ एक मुकुट दिइयो, उन स्वर्ग बठेइ पृथ्बीका मल्तिर गया उनरा जसेरि जो पइल्ली बिजय भइ सक्या छ रे आजी बिजयी हुन्या छ।
ध्यान दिबर सुण, उन बादलसित आउन्ना छन, रे सबले उनलाइ धेक्द्या हुन। तिननले लगइ जइले उनलाइ भालाले घोच्यो, रे उनलाइ मार्यो। पृथ्बीका सब मान्सन बिलाप अद्दया हुन जब तिननले उनलाइ धेक्द्या हुन। हो यो इसोइ हुन्या हो। आमेन।
रे भण्न लाग्या, “हे परमप्रभु परमेश्वर सर्वसक्तिमान, हाम तमलाइ साच्ची धन्यबाद दिनाउ जो छन, जो थ्या, क्याकि तमले आब आफ्नो महान सक्ति धेकायाछौ रे आब तमले संसारमी आफ्नो सासन सुरु अर्या।