“तबइकिलाइ म तमनलाइ भण्नउ, दिन-दिनका शारीरिक जीवनका बारेमि फिक्री जन अर। कि खाउलो, कि पिउलो रे कि लाउलो भणि आफना शरीरकी निउति फिक्री जन अर। पक्का लगइ तमरो जीवन खानाइ भण्ना भौत महत्वपूर्ण छ! रे तमरो शरीर तमनले लाउन्या लत्ता भण्ना भौत महत्वपूर्ण छ!
जब एक बिश्वासि भाइ अर्खा बिश्वासि भाइका बिरोधमी मुद्दा हालन्छ, तब बिश्वासि जीवन बिताया जसेरि जीवन बिताउनाइ तमन असफल हुन्छौ। बरु अर्खो बिश्वासीले तमनलाइ गलत अरेइको ठीक छ। यदि अर्खो बिश्वासीले तमन बठेइ छल अरिबर केइ लइयो भण्या केइ जन अर।
हाम मध्ये कति जाना संगतिमि नजान्या बानि भया जसोइ हाम तसो जन अरौ। तर हामले एक-अर्खालाइ उत्साह रे चेतावनी दिनु पणन्छ, खास अरिबर अइल जब प्रभुको फर्कि आउन्या दिन नजिक आउनाछ।
तबइकिलाइ यदि मुर्तिलाइ चडाया खान्या कुरणी खाया हुनाले और बिश्वासिलाइ तिनरो बिश्वास छाड्डया कारण हुन्छ भण्या, म कभइ तसा किसिमको खाना खान्या होइन, ताकि म और बिश्वासिलाइ तिनरो बिश्वास छाड्डया कारण जनहु।
ख्रीष्टको आत्मा तिननमि थ्यो रे तिननलाइ भण्यो ख्रीष्टले कसेरी कष्ट भोग्द्या हुन रे पछा ठुलो सम्मान दिइन्या हो। तबइकिलाइ तिननले वास्तवमि ख्रीष्टको हुन्या हुन रे यो कब हुन्छ भणबर पत्ता लाउन खोज्यो।
तमन आफ्ना सोचाइमि छट्टाइ दु:खी जन होउ अथवा प्रभुको दिन आइ सक्या छ भण्या सुणिबर जनडरा। तिननले हामले दर्सन धेक्या हु अथवा प्रकाश पाया हु अथवा हामले यो चिठ्ठी पावल बठेइ पाया हु भणबर दाबि अर्या लगइ तमनले तिननमि बिश्वास जन अर।