27 तर येशूले तइलाइ हातले समाइबर उठायो रे त्यो निको भइबर उठ्यो।
27 तर इसुले तइको हात समाइबर तइलाइ जुणुक्क उठायो, रे त्यो उठ्यो।
पत्रुसले तइको दाइन हात समाइबर तइलाइ उठायो, रे उतन्जेइ तइका खुट्टा रे गोलीगाँठामि ताकत आयो।
येशू तिनरा खाट नजिकै गइबर तिनरो पाखुडो समाइबर तिनलाइ उठ्ठाइलाइ सहयोग अर्यो। रे जरले तिनलाइ तसइ बेला छाड्यो। तइ पछा तिनले तिननलाइ खानाइ दियो।
पत्रुसले तइलाइ आफना हातले समाइबर जुडुक्क उठायो, पइ प्रभु येशूका मान्सन रे बिधवानलाइ बोलाइबर तइलाइ मर्या बठेइ जिउनी बनाया धेकायो।
येशूले तइ काना मान्सको हात समाइबर तइलाइ गाउँ बठेइ बाइर लेइबर आया, रे येशूले तइका आँखामी आफ्नो थुक लायो, रे येशूले तइलाइ सोध्यो, “कि तु केइ धेक्दाछइ?”
पइ येशूले केटीको हात समाइबर तइलाइ भण्यो, “तलिता कुमि” जइको अर्थ हो, “हे केटि म तुलाइ भण्नउ उठ।”
तब येशू दयाले भरिबर उनले आफ्नो हात तइमि राख्यो, रे तइलाइ भण्यो, “म तुलाइ निको बनाउन चाहनउ।”
भिडलाइ बाइर निकाल्या पछा उन भितर पस्या, रे तइ केटीको हात समायो, त्यो जुडुक्क उठी।
पइ त्यो भूतले तइ केटालाइ जोरले मडारमुडुर पाणिहाल्यो, कला हलिबर तइ केटा बठेइ निकल्यो। रे त्यो केटा मर्याजसो भयो याँ सम्मकि भौत मान्सले भण्न लाग्या यो त मरियो।
जब येशू रे उनरा शिष्या घर फर्किया तिनन एक्लाइ थ्या, रे उनरा शिष्याले येशूलाइ सोध्यो, “हामले क्याकि तइ केटा बठेइ भूत निकाल्ल सकेइन?”
रोम सहरका सेनापतिले तइको हात समाइबर ठोकाइ पलतिर लैजाइबर एकान्तमी सोध्यो, “तुइले मलाइ भण्नेइ कुरणी कि हो?”