46 मान्सनलाइ बिदा अर्या पछा उन डाडामि प्रार्थना अद्दाइ गया।
46 तिनुसङ बिदा भयापाछा इसु प्रार्थना अद्दाइलाइ डाँणामि उकल्या।
भोलिबार परभातइ सुर्य आउना हइ पइल्ली येशू उठीबर कफर्नहुम गाउँ बठेइ बाइर एकान्त ठाउँमि गया, ताँ उनले प्रार्थना अर्यो।
तर तमन जइ बेला प्रार्थना अरन्छौ, आफना भितरा कोठामी पस, रे ढोका लाइबर तइ गोप्य ठाउँमि हुन्या तमरा पितालाइ प्रार्थना अर, रे गोप्य ठाउँमि अर्या सब कुरणी धेक्द्या तमरा पिताले तमनलाइ इनाम दिन्या हुन।
तइ पछा येशू डाङामि उकल्या रे प्रार्थना अद्दाइलाइ गया, रे परमेश्वरसित प्रार्थना अद्दाइ पुराइ रात बितायो।
भिडलाइ बिदा अर्या पछा उन प्रार्थना अद्दाइ डाङामि उकल्या। साँज पणन्ज्या ना गालील समुद्रका बिचमि थ्यो।
परमेश्वरले तमनलाइ बोलाया एक कारण यो हो कि तमनले उनरो निउति कष्ट भोग्दु पड्डया हो। ख्रीष्ट, जइले तमरि निउति कष्ट भोग्यो, उन तमरो उदाहरण छन। तबइकिलाइ तमनले उनले अर्या कामको अनुकरण अददु पणन्छ।
साँज पणन्ज्या ना गालील समुद्रका बिचमि थ्यो, रे येशू एकलाइ किनारमी थ्या।
तइ पछा पावल भौत दिन सम्म कोरिन्थ सहरमि बस्या। तब भाइनसित बिदा होइबर तिन जहाजमि चडिबर सिरिया प्रदेसमि गया। तिनसित प्रिस्किला रे तइका बैकान अकिलास लगइ थ्या। केइ समय पइल्ली बाचा अर्या हुनाले पावलले किंक्रिया सहरमि आफना रौ खुडेयो।
तिननसित बिदा हुनज्या तिनले भण्यो, “परमेश्वरको मन भया, म आजी तमरा वाँ फर्किबर आउन्या हु।” तब तिन जहाजमि चड़िबर एफिसस सहर बठेइ गया।
तर ताँ मेरा बिश्वासि भाइ तीतसलाइ तमन बठेइ खबर लेया नभेट्या हुनाले मेरा मनमि सान्ति भएन। तबइकिलाइ त्रोआस सहरका बिश्वासिन बठेइ बिदा लिबर म माकेडोनिया प्रदेसमि तितसलाइ भेट्टाइ फर्किबर आया।