3 येशूले हात सुक्या मान्सलाइ भण्यो, “सब मान्सका अगाडी उठ।”
3 तबइ उनुले हात सुक्या मान्सलाइ भुन्यो, “उठ, याँ आ।”
तबइकिलाइ ख्रीष्टले आफ्नो सरीरमि हुनज्या दुःख भोग्यो, रे तमन लगइ उनरो जसो बिचार राखिबर दुःख भोग्दाइ तयार हुनु पणन्छ। क्याकि यदि तमन ख्रीष्टको निउति दुःख भोग्दाइ इच्छा अर्नछौ भण्या, तमनले पाप अद्द छाड्डया निर्णय अर्या छौ।
म अइल झेलमि भया हुनाले भौत बिश्वासिन भाइन प्रभुमि साहसि भया छन रे साहससित परमेश्वरको बचन प्रचार अद्द सक्द्या भया छन।
भलाइ अद्द्या काममी हाम निरुत्साहित जन होउ, क्याकि यदि हामले कभइ हिम्मत हारेइन भण्या परमेश्वरले आफ्नो समयमि हामलाइ इनाम दिन्या हुन।
तबइकिलाइ मेरा प्रिय बिश्वासि भाइन हो, आफ्ना बिश्वासमि बलिया हौ, रे झुटा शिक्षा बठेइ अलग बस। प्रभुका काममी सदाइ असल अद्दाइ जा। क्याकि तमन जाणन्छौ कि, प्रभुकीलाइ अर्या तमरो मिहिनत व्यर्थ हुन्या आथिन।
जइले मलाइ पठायो, उनले मलाइ जिम्मा दिया काम दिनइमी छिटाइ भण्ना छिटाइ अद्दु पणन्छ। रात आउछ, जब कसइले केइ काम अद्द सक्दइन।
तर उनले तिनरो नियत था पाइहाल्यो, रे हात सुक्या मान्सलाइ भण्यो, “याँ आइबर सब मान्सनका अगाडी उठ।” त्यो उठ्यो रे कल्लियो।
ताँ एक सुक्या हात भया मान्स थ्यो। येशूलाइ दोस लाउनालाइ तिननले उनलाइ सोध्यो, “कि बिश्राम दिनमि कसइलाइ निको पाड्डु उचित हो?”
तिनमि हइ कोइ फरिसि येशूलाइ दोस लाउनालाइ निउ खोज्जाथ्या, तब तिनन नीकेरि दोबा लागीरइथ्या कि येशूले तइ एक हात सुक्या मान्सलाइ बिश्राम दिनमि निको अददाहान कि अद्दाइन।
येशूले तिननलाइ भण्यो, “परमेश्वरले हामलाइ बिश्राम दिनमि कि अद्द्या आज्ञा दिया छन, मान्सनलाइ भलो अद्दु कि खराबी अद्दु? उनले हामलाइ कि आज्ञा दिया छन, कसइको प्राण बचाउनु कि माद्दु?” रे तिन सब चुप लागिरया।